Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Η ΒΙΑ ΚΑΙ Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ (Θ. Τάσιος)





Μετά την δημοσίευση των δύο κειμένων του Ραφαηλίδη (εδώ και εδώ) είχα σκοπό να συνεχίσω με δικά μου κείμενα, αλλά ένα άρθρο  του ομότιμου καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Θεοδόση Τάσιου στην ΒΗΜΑ της 6-10-2013 πήρε από μόνο του την σημερινή του θέση  γιατί ήρθε να επιβεβαιώσει τόσο τα πρόσφατα  άρθρα του Διόδωρου και του Κ.Καρακώστα που δημοσίευσα στο Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ KAI Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ όσο και το δικό μου ΘΑ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΒΙΑ;
Ταυτόχρονα το θέμα της βίας κατέστη εκ νέου επίκαιρο όχι μόνο λόγω της ΧΑ αλλά και λόγω της πρόσφατης αναζωπύρωσης της συζήτησης για την βία των δύο άκρων.  
 Το κείμενο βέβαια , όπως αναφέρεται σε υποσημείωση του, γράφτηκε μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και πριν τις συλλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής.  
Ο καθηγητής κ. Τάσιος εκθέτει πάντα τις απόψεις του με καταπλήσουσα σαφήνεια και ενάργεια και στο παρελθόν έχω ξαναδημοσιεύσει το κείμενο του  ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ;
Οι επισημάνσεις με bold είναι δικές μου και με κόκκινο  του ίδιου του συγγραφέα.
Από εδώ βρήκα και τα λινκ των άρθρων που αναφέρονται στο κείμενο. 
Διατήρησα την ορθογραφία του αρχικού κειμένου και άλλαξα λίγο την μορφοποίηση του για να γίνεται πιο ευανάγνωστο.



1. Εδώ και μερικά χρόνια, απ' αυτήν εδώ τη στήλη (όπου τότε μιλούσα συχνότερα…) είχα κι εγώ την ευκαιρία να υποστηρίζω ότι στην άκρια τούτη των Βαλκανίων η διάθεση για τη βία ενδημεί. Και επειδή η διάγνωση «ολίγον έγκυος» δεν είναι σοβαρή, όταν λέμε βία θα εννοούμε ό,τι εννοεί όλος ο κόσμος: Άσκηση σωματικής (ή άλλης) δύναμης, με σκοπό την επιβολή της θέλησής-μου επάνω σου. 'Άρα, είναι το αποτέλεσμα, αλλά είναι και η πρόθεση που μετράει. Πρόθεση που εκδηλώνεται με ποικίλα μέσα, όπως: Σε απειλώ να σου προκαλέσω ένα κακό, σε εμποδίζω στην άσκηση των δικαιωμάτων σου, σε δέρνω, σου καταστρέφω περιουσιακά σου στοιχεία, σε τραυματίζω, σε σκοτώνω, προκειμένου να επιβάλω την άποψή μου. Όλα τούτα είναι βία.

Αναφερόμενος λοιπόν στην παράνομη βία (θα ξανάρθουμε σε λίγο σ' αυτήν τη διάκριση), έδινα κατά καιρούς παραδείγματα εθισμού σ' αυτό το ενδημικό νεοελληνικό φαινόμενο:

 (21.01.2007) «Πώς είναι δυνατόν με τη μόνιμη βία (την εξωπέταξη και τον τραμπουκισμό κατά των Δασκάλων στις «καταλήψεις») να μπορεί να υποστηριχθεί ένα ιδεώδες».

(13.04.2008) «Οι εραστές των απόλυτων πολιτικών αληθειών θα προτιμούσαν την άσκηση βίας "για το καλό μας". Βίας κρυφής ή φανερής, η οποία αναιρεί την πολιτική διεργασία, και αναβάλλει εμμόνως τον εθισμό μας στη δημοκρατική συμβίωση. Τά 'χουμε λουστεί και τα ξέρομε: Είτε απ' τις αλλεπάλληλες δικτατορίες της Δεξιάς, είτε απ' τις απόπειρες κομμουνιστικής σωτηρίας, είτε κι απ' την έρπουσα βία του αρνητισμού των γκρουπούσκουλων».

(28.12.2008) «Τα τελευταία 30 χρόνια παρακολουθήσαμε τη σταδιακή γαλούχηση των παιδιών-μας με τα δικά-μας ελαττώματα: με την ανοχή-μας σε "μικρές" μορφές βίας».

2. Αν τυχόν αυτή η περί ενδημικότητας της βίας παλιά υποψία-μας ευσταθεί, τότε δεν είναι περίεργο που κατά διαστήματα ο ιός αυτός θα βρίσκει αφορμές και ευκαιρίες για να δείχνει το φριχτό του πρόσωπο, όλο και συχνότερα κι όλο και εντονότερα - ενώ εμείς θα εκθαμβούμεθα εκάστοτε ως παρθένοι. Υπέρ της υποψίας αυτής συνάδει (τρομάρα στο συνάσμα του δηλαδή) και ο κατάλογος φαινομένων νεοελληνικής βίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο:
   (ι) Ποιός άλλος ευρωπαϊκός λαός έκαμε (ενθουσιωδώς δε) εμφύλιο πόλεμο μετά το 1945; Κι αφήστε αυτά τα ανιστόρητα «καλέ, οι Εγγλέζοι μάς βάλανε» (ας μην είχαμε εμείς το απύθμενο πάθος της βίας…).
   (ίί) Και ποιός άλλος υπέστη δικτατορίαν στην Ευρώπη στο τέλος του 20ού αιώνα; Ναί, ξέρω, «οι Αμερικανοί τούς φέρανε» - θυμηθείτε όμως τα απέραντα μίση, την απολιτικότητα και τον κονφουζιονισμό της δεκαετίας 1960-70.
   (ίίί) Τριάντα χρόνια ανεχθήκαμε (ντρέπομαι να πω θρέψαμε) τη φονοκρατία των δήθεν πολιτικών νοεμβριστών και κόμπανυ - τα ξεχάσαμε;
   (iv) Κι άλλα τόσα χρόνια μας φούντωσε ο κουκουλισμός - άλλο δήθεν πολιτικό αποθέωμα της βίας, που δηλητηριάζει (ατιμωρητί δε) τα πολιτικά πράγματα και αποπροσανατολίζει τον Λαό μας.
   (v) Όπου, νά 'σου και ο βλαχοναζισμός που, όπως αποδεικνύεται, χρόνια δούλευε συστηματικά χωρίς να τον ξεφωνίζομε.
Ο κατάλογος αυτών των αλλεπάλληλων βιαιολατρικών φαινομένων δεν είναι καθησυχαστικός - και πάντως δεν μου φαίνεται να ταιριάζει με την ελπίδα ότι θα ξερριζώσομε το κακό χτυπώντας τα συμπτώματα μόνο. Μέσα στην απαισιοδοξία μου μάλιστα, παρατηρώ ότι (για δες σύμπτωση) η πλειονότητα των πολιτικάντηδων και των μουμουέδων που ορκίζονται σήμερα κατά της βίας, χρησιμοποιούσαν μέχρι χθες μια ρητορική και μιαν ορολογία εμφανέστατα βιαιοφιλική (για να μην πω εμφυλιοπολεμόφιλη) - απ' την άκρα Δεξιά ως την άκρα Αριστερά…

3. Ιδού λοιπόν γιατί ξαναχρειάζεται ονομάτων επανεπίσκεψις:
α) Απ' το «πολιτικό» εύρος της προέλευσης του κακού, το καρκίνωμα δεν φαίνεται να είναι κομματικής αιτιολογίας μόνον. Ενώ
β) απ' την έκταση των σχετικών φαινομένων (από μαθητές μέχρι ξεσαλωμένους γέρους), καθώς κι απ' την ποικιλία των περιστασιακών αφορμών (η βία στην άσφαλτο, η ομηρία εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών-μου για χάρη της διαδηλωσούλας μου, η ανάλγητη εχθρότητά-μου προς τον «ξένο» ενγένει κ.ά.), το κακό μοιάζει να είναι ευθέως ηθολογικό / πολιτισμικό.



Αλλοίμονό μας δηλαδή, αφού το Ήθος (i) συνιστά την ουσία της Συλλογικότητας (ως το τσιμέντο συνοχής της Ομάδας, προκειμένου ν' αποχτήσει εξελικτικό πλεονέκτημα) και (ii) είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας. Και με τούτο το τελευταίο φθάνομε στον τελικό διπλό κόμπο:

Κόμπος πρώτος, η Δημοκρατία (παρά τις μηχανιστικές περί αυτής απόψεις) είναι ηθική συναίνεση και προσυμφωνημένες διαδικασίες (δηλαδή «νόμοι» της Ομάδας). Κι η συναίνεση ακυρώνεται απ' το δηλητήριο της βίας: Η βία μιάς ομάδας σπρώχνει τις άλλες Ομάδες σε αντισυλλογικές πραχτικές, και ροκανίζει τις δημοκρατικές διαδικασίες. (Τ' ακούτε δημοκράτες;).

Ωστόσο, κόμπος δεύτερος και δυσκολότερος, τι κάνω όταν κατά τη γνώμη-μου η Δημοκρατία δυσλειτουργεί ή όταν δοκιμάζω στο πετσί-μου κατάφωρη κοινωνική αδικία; Εδώ υπάρχει θεωρητικό πρόβλημα και βλέπομε την τάση του «λιγότερου κακού» να δικαιώνει τάχα την «μικρή» βία. Καλά. Άς θυμηθούμε όμως πρώτα ότι οι Επαναστάσεις δεν γίνονται τρεις φορές το χρόνο, αλλα μιά φορά στα εκατό χρόνια. Δεύτερον, οι περισσότερες απ' αυτές κατέληξαν σε στυγνές Δικτατορίες.

Και, τρίτον, το σχήμα της Δημοκρατίας είναι η μόνη εφικτή μέχρι σήμερα  εμπειρική  λύση για την αυτοδιόρθωσή της - τ' άλλα όλα είναι αψίκορες (άρα ανεύθυνες) θεωρίες. Τέταρτο και τελευταίο επιχείρημά-μου κατά της αυτόκλητης «δίκαιης» βίας στην Ελλάδα είναι ότι το όνομα του αδικοχαμένου νέου στο Κερατσίνι είναι (και δικαίως) στο στόμα όλων μας τώρα, τα ονόματα όμως των τριών δολοφονημένων εργαζομένων στην Μαρφίν τα έχομε ξεχάσει.



16 σχόλια:

  1. Tό ότι μέσα σέ τέτοια παρακμή πνευματική κυρίως , ύπάρχουν καί μπορούν νά έπιβιώνουν άκόμα άνθρωποι σάν τόν καθηγητή κ. Τασιο , είναι πολύ αίσιόδοξο καί έλπιδοφόρο .
    γιώργος-λευκάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και όχι μόνο αυτό.
      Μπορεί το σώμα του να κουβαλάει 83 χρόνια αλλά το μυαλό του διστηρεί την ευθυκρισία του ατόφια και την σκέψη του νεανική.

      Διαγραφή
  2. Αν επικαλείσαι τη "καλή" βία εναντίον του μνημονίου κλπ, γιατί και ο άλλος να μην επικαλεστεί τη βία που του προστάζει ο Προφήτης; Στο κάτω κάτω οι ιδεολογίες σου (καπιταλισμός, κομμουνισμός, σοσιαλισμός κλπ) είναι απλώς δυτικές παπαριές μπροστά στα λόγια του Προφήτη που υπήρχαν πριν τις δικές σου ιδεολογίες, ακολουθούνται από πολύ περισσότερους ανθρώπους (δημοκρατική!; δικαιολόγηση) και θα ακολουθούνται στο μέλλον από ακόμα περισσότερους, όταν οι μαρξισμός απομένει σε μερικούς γραφικούς των Ν. Βαλκανίων και σε ακριβοπληρωμένους καθηγητάδες της Ivy League...

    Eμπρός λοιπόν για παρθένες και πιλάφια στον Παράδεισο. Έτσι κι αλλιώς τα οράματα του Ζαχαριάδη δεν πρόκειται να'ρθουν...(ευτυχώς!)

    Και αν νομίζετε ότι είμαι υπερβολικός, ρωτήστε τα διάφορα ...σταν (Τουρκμενιστάν, Αφγανιστάν, Αζερμπαιτζάν, Πονστάν κλπ) που ανατράφηκαν με κομμουνισμό και δείτε τι ακολουθούν τώρα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σχόλιο σου είναι στην πραγματικότητα ένα αυτοτελές και με ουσιαστικό περιεχόμενο πόστ!

      Διαγραφή
  3. Κι εγώ, μαζί με τον αρθρογράφο, ντρέπομαι γιατί υπάρχουν ακόμα και σήμερα πολίτες που δικαιολογούν τη βία των φονοκρατών της 17 Νοέμβρη. Πρόσφατα σε μια συντροφιά κάποιος είπε "κρίμα που εξαρθρώθηκε η 17 Νοέμβρη, σήμερα θα είχε να κάνει πολλή δουλειά". Ανατρίχιασα κυρίως γιατί μερικοί από τους υπόλοιπους χαμογέλασαν συγκαταβατικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς αυτή είναι μια πραγματικότητα για την οποία είχα γράψει στο ποστ μου Η "ΚΑΛΗ" ΚΑΙ Η "ΚΑΚΗ" ΒΙΑ. :

      Αν δει κανείς μια δημοσκόπηση της Alco του Απριλίου 2002 πριν να αποκαλυφτεί η 17Ν ένα 23,7% των ερωτηθέντων δήλωνε ότι αποδέχεται τις πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις της ενώ ένα 6,6% εμφανιζόταν να ζητά και τη συνέχιση της δράσης της !!
      Αλλά και όταν γινόταν πλέον η δίκη των μελών της 17Ν, σε άλλη δημοσκόπηση, οι μισοί Έλληνες θεωρούσαν ότι τα εγκλήματα της 17Ν ήσαν πολιτικά και όχι ποινικά, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό όσων πίστευαν πως είναι αθώοι, βρισκόταν στην αριστερά και έφταναν το 7,3% !
      Αντίστοιχες δημοσκοπήσεις έδειχναν, ακόμη και μετά το καλοκαίρι του 2002, ένα μεγάλο ποσοστό ερωτώμενων να αναγνωρίζει τους δολοφόνους της 17Ν ως κοινωνικούς αγωνιστές!
      Αυτή η ανοχή ή ακόμα και η επικρότηση της εγκληματικής βίας από την άκρα και εξτρεμιστική αριστερά δημιούργησε στην συνέχεια τις διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις που συνέχισαν εκτός από την δολοφονία του Γκόλια, τις δολοφονίες, με όπλα κατά των αστυνομικών στου Ρέντη, στην οδό Πορφύρα στα Άνω Πατήσια, και του ειδικού φρουρού στην Κηφισιά και με βόμβα του αστυνόμου στο υπουργείο προστασίας του Πολίτη αλλά και το γάζωμα των αστυνομικών στην Αγία Παρασκευή.

      Διαγραφή
  4. Να συμφωνήσω ότι όλα αυτά τα φαινόμενα που κατά καιρούς μας ενοχλούν όπως η βία, ότι δηλαδή δεν είναι προϊόντα μιας μόνο παράταξης.

    Θέλοντας να συμβάλω προς αυτή την λογική έβαλα ένα ακραίο περιστατικό στο μπλογκ μου

    http://pluton22.blogspot.gr/2013/10/blog-post_15.html

    Έτσι για να μη παρουσιάζονται κάποιοι ότι πέφτουν από τα σύννεφα, όταν ακούνε για στειρώσεις πχ στο Γ Ράιχ (και δεσμεύομαι στο μέλλον να βάλω ένα εκτενέστερο άρθρο ποια δημοκρατικά κράτη εφάρμοσαν τον ναζισμό πριν τον Χίτλερ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προπολεμικά υπήρχαν τέτοιες απόψεις σε αρκετές χώρες της Ευρώπης.
      Μετά τον πόλεμο όμως και την φρίκη της ναζιστικής θηριωδίας στην Γερμανία σταμάτησαν με το μαχαίρι.
      Τις υποστηρίζουν πλέον μόνο φιλοναζιστικές ομάδες όπως η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα που ζητάει ευθανασία και στείρωση για τους ψυχικά ασθενείς!

      Διαγραφή
  5. Να θυμίσω την περίπτωση των κλεφτών πριν και μετά την επανάσταση και την ηρωοποίηση τους από τους μεταγενέστερους ενώ , οι περισσότεροι, δεν ήταν παρά κοινοί κλέφτες ! Άλλο τι γράφει η επίσημη ιστορία …..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έπρεπε δε να περάσουν πάνω από 100 χρόνια για να εκλείψει η ληστεία στην Ελλάδα όταν το 1930 σκοτώθηκε ο Μήτσιος Τζιατζιάς, ο τελευταίος ληστής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με την ληστεία.
    Οι ληστές και η ληστεία έπαιξαν ρόλο μέχρι και στην περίπτωση (σαν αφορμή) της έναρξης του Ελληνοιταλικού πολέμου.

    Αλλά και η Εθνική Αντίσταση στο ξεκίνημά της, στηρίχτηκε στην ληστεία... οι πρώτοι στρατολογημένοι, μάχιμοι αντάρτες (από τον Άρη Βελουχιώτη) ήταν κοινοί ληστές ( πχ οι αδελφοί Καραλίβανοι).

    http://sfoulidis.landofheroes.org/gorgopotamos/karalivanos.jpg

    λήσταρχος Δήμος Καραλίβανος, πρωτοπαλίκαρο του ΕΛΑΣ (με τα τσαρούχια, τις μαχαίρες και τα μπιχλιμπίδια - 3oς από αριστερά) ξεκίνησε σαν λήσταρχος και προήχθη σε καπετάνιο του ΕΛΑΣ. Περιστοιχίζεται από τα «παλικάρια» του Σαράντη, Κατσούτα, Καπούρο και Φουσέκη.

    Είναι ένα ζήτημα που με έχει απασχολήσει και σύντομα θα βάλω σχετικά στο μπλογκ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. http://1.bp.blogspot.com/-O4xuTJ-fSLE/Tm8xQisKLII/AAAAAAAABn4/CtHh7aun_4s/s400/DSC03954.JPG

    Αντάρτης του Καραλίβανου

    http://2.bp.blogspot.com/-bU6Uz1fra18/UkSZq_CvDvI/AAAAAAAAAQQ/L2VNq1Sf7HI/s320/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9.jpg

    Οι αετοί της Γκιώνας!
    Ο Δήμος Καραλίβανος (στην μέση) με την ομάδα του: Σαράντη, Κατσούτα, Καπούρο και Φουσέκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ του Γουντχάουζ

    Περιγράφει πολύ παρατατικά τι ήταν η Καραλίβανοι

    "....Λίγο πιο πάνω από μας, κάτω απ” τα δέντρα, στεκόταν ένας κοντόπαχος άντρας που φορούσε μια λερωμένη στολή ευζώνου. Ήταν ζωσμένος με φυσεκλίκια, ένα γύρω από τη μέση του κι από ένα στους δυο του ώμους. Το όπλο του ήταν γεμάτο. Διάφορα μαχαίρια, με όμορφες σκαλισμένες λαβές που κρέμονταν από διάφορα σημεία της ζώνης του συμπλήρωναν την αμφίεσή του. Το χαμόγελο που απλωνόταν στο αδρό, γεμάτο γένια πρόσωπό του, αποκάλυπτε ένα σχεδόν φαφούτικο στόμα. Γλίστρησε ανάλαφρα τα λίγα μέτρα που μας χώριζαν και μας χαιρέτησε όλους εγκάρδια δια χειραψίας. Μετά μας είπε να τον ακολουθήσουμε και σε λίγο βρισκόμαστε μπροστά σε άλλους τέσσερις, όμοια ντυμένους, ανθρώπους ο ένας από τους οποίους, ξεχωρίζοντας από τους άλλους από ένα κόκκινο φέσι που φόραγε στο κεφάλι του κι από ένα τόμιγκαν που κρατούσε στο χέρι, μου συστήθηκε από τον οδηγό σαν ο «Καπετάνιος» τους ή αρχηγός Καραλίβανος......
    Ο Καραλίβανος διάλεξε ένα μικρό οροπέδιο πάνω στο οποίο στήσαμε το προσωρινό μας στρατηγείο. Από την άκρη του οροπεδίου, η θέα ήταν εξαιρετική προς την κοιλάδα και μπορούσες να δεις πολύ εύκολα όποιον θα πλησίαζε από κάτω. Μπορούσες επίσης ν” ανάψεις φωτιά χωρίς να φαίνεται από πουθενά, με εξαίρεση μια μικρή περιοχή στην απέναντι πλευρά της κοιλάδας. Μας άφησε εκεί και πήγε να οργανώσει την αναζήτηση των εφοδίων μας. Στο μεταξύ, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για νάρθουμε σ” επαφή με το Κάιρο, αλλά ανακαλύψαμε ότι η συσκευή είχε πάθει ζημιά κατά την πτώση της. Ώσπου να βρούμε κάποιο κιβώτιο με εφεδρικά εξαρτήματα, απ” αυτά που είχαν πέσει στην απέναντι βουνοπλαγιά, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα.

    Με το σούρουπο ο Καραλίβανος επέστρεψε, αλλά δεν είχε καταφέρει τίποτα. Ο Ντένις με βεβαίωσε πως είχε κάνει ό,τι μπορούσε και πως ομάδες από χωρικούς είχαν ψάξει το δάσος για χάρη μας. Το άλλο πρωί, ο Καραλίβανος, με όλους τους άντρες της ομάδας του εκτός από έναν, έφυγε για να συνεχίσει το ψάξιμο. Προς το μεσημέρι, ένας χωρικός κι ένα μουλάρι φορτωμένο με δυο κιβώτια, σκαρφάλωσαν στο ύψωμα που βρισκόμαστε. Τ” ανοίξαμε προσεχτικά. Ήταν γεμάτα χειροβομβίδες και διάφορα εκρηκτικά υλικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  10. Όταν ο Καραλίβανος γύρισε το βράδυ, εγώ με τον Ντένις είχαμε μαζί του μια μακριά συνομιλία. Συνοψίζοντας του είπα ότι αν οι χωρικοί είχαν βρει τα κιβώτια, θα τα είχαν κρύψει για τον εαυτό τους και ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να τους πείσει να τα παραδώσουν. Ο Καραλίβανος είπε ότι θα χρησιμοποιούσε αυστηρότερα μέτρα για να τους κάνει να τα παραδώσουν. Πριν καταφύγουμε στην τιμωρία του πρώτου χωρικού που θα πιάναμε στα πράσα, συμφωνήσαμε με τον Καραλίβανο να φέρει επάνω τον πρόεδρο της Κοινότητας για να συζητήσουμε.

    Την άλλη μέρα, ο Καραλίβανος δεν έφερε μόνο τον πρόεδρο, αλλά και δυο έλληνες χωροφύλακες που είχε πιάσει. Ο πρόεδρος, φανερά τρομαγμένος, υποσχέθηκε πως θα έκανε ό,τι μπορούσε για να μας βοηθήσει, θέλοντας να του δείξει τι θα συνέβαινε στην αντίθετη περίπτωση, ο Καραλίβανος άρπαξε τους δυο χωροφύλακες και γυρίζοντας στον πρόεδρο του είπε ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι ντρόπιαζαν την Ελλάδα γιατί ήταν μισθοφόροι των Ιταλών. Μετά, βγάζοντας ένα από τα μαχαίρια του, τους έκοψε τα κουμπιά από τις στολές τους και απείλησε ότι, αν σε είκοσι τέσσερις ώρες δεν μας είχαν παραδοθεί τα πράγματα, θα τους έκοβε το λαιμό. Στο μεταξύ θα τους κρατούσε σαν ομήρους.

    Ο πρόεδρος του χωριού ζήτησε να μιλήσει ιδιαίτερα με μένα και τον Ντένις. Μας είπε ότι παρόλο που ήθελε (και ήθελε πράγματι) να μας βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο, ήταν απόλυτα βέβαιος ότι η ιταλική φρουρά της περιοχής ήξερε ήδη ότι τ” αεροπλάνα μας —που δεν μπορεί παρά να τα είχε ακούσει τρεις νύχτες πρωτύτερα— έκαναν ρίψεις στην περιοχή αυτή και ότι αν δεν τους ανάφερε κάτι σχετικά, ήταν πολύ πιθανό ότι θα έστελναν κάποια περίπολο στο χωριό για να το διαπιστώσουν. Αν ανακάλυπταν τίποτε, θα τον συνελάμβαναν. Ήθελε λοιπόν ν” απομακρυνθούμε από την περιοχή. Του εξηγήσαμε ότι αυτό δεν μπορούσε να γίνει πριν να βρούμε όλα μας τα πράγματα και να τα ασφαλίσουμε σε σίγουρο μέρος. Υποσχέθηκε ότι θα έβαζε τα δυνατά του να τα βρει μέσα στις επόμενες σαράντα οχτώ ώρες. Του απαντήσαμε ότι αν γινόταν αυτό, εμείς θ” απομακρυνόμαστε από το χωριό και τότε εκείνος θα μπορούσε ν” αναφέρει στους Ιταλούς ότι μόνο μερικά αλεξίπτωτα με εφόδια είχαν πέσει και όχι άνθρωποι.

    Οι απειλές του Καραλίβανου και η επιθυμία του προέδρου να μας δει να φεύγουμε, άρχισαν να φέρνουν καρπούς. Μέσα στην ίδια μέρα, μισή ντουζίνα μουλάρια, φορτωμένα με κιβώτια που περιείχαν όπλα, πολεμοφόδια, εκρηκτικά και ρουχισμό, ανηφόρισαν προς το μικρό μας οροπέδιο. Πουθενά οι κονσέρβες και — πράγμα πολύ περίεργο — ούτε και το μεμονωμένο κιβώτιο που ξέραμε σίγουρα ότι είχε πέσει από το δικό μας αεροσκάφος. Αυτό μ” έκανε να πιστέψω ότι στην ίδια περιοχή υπήρχε τουλάχιστον μια ακόμη ομάδα που την είχε ρίξει το ένα από τα δύο άλλα LIBERATOR.
    ......
    Για να προστατευτούμε από τη βροχή, που ακόμα και κάτω από τα έλατα συνέχιζε να πέφτει δυνατή επάνω μας, οι άντρες του Καραλίβανου έφτιαξαν δυο καλύβες με σπασμένα ελατόκλαρα, μια για τον εαυτό τους και μια για μας. Έμοιαζαν μ” αυτές που φτιάχνουν οι ινδιάνοι και είχαν από μια μικρή είσοδο. Όταν στρώθηκαν με φτέρες, αποδείχτηκε πως ήταν πολύ στεγνά και βολικά καταλύματα. Ένας από τους άντρες του Καραλίβανου που τον έλεγαν Γιώργο, εξαφανίστηκε για να βρει κρέας. Σε μια περίπου ώρα επέστρεψε μ” ένα ζωντανό αρνί κάτω από τη μασχάλη του. Το έσφαξαν σύντομα και τόγδαραν επιδέξια. Σε λίγα λεπτά ένα μέρος του ψηνόταν πάνω στα κάρβουνα της φωτιάς που είχαμε ανάψει. Τα έντερα του ζώου, πλυμένα προσεχτικά, χρησιμοποιήθηκαν για ένα άλλο έδεσμα: οι άντρες του Καραλίβανου έκοψαν σε μικρά κομμάτια τα νεφρά, την καρδιά και το συκώτι του αρνιού, τα πέρασαν σε μια χοντρή βέργα που χρησίμευε για σούβλα, τύλιξαν γύρω τα έντερα και το έβαλαν να ψηθεί πάνω από τη φωτιά. Με το μαύρο ψωμί που είχαμε πάρει μαζί μας από τις Καρούτες, το πράγμα αυτό, που οι Έλληνες το αποκαλούν κοκορέτσι, αποτέλεσε για μας ένα θαυμάσιο «Hors d” oeuvre». Νερό υπήρχε άφθονο, γιατί καθεμιά απ” αυτές τις κοιλάδες διέθετε οπωσδήποτε κάποιο δροσερό ρυάκι......."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η ληστεία είχε περίπου εξαφανιστεί στην Ελλάδα προς τα μέσα της δεκαετίας του 30.
    Ο Καραλίβανος έκλεβε από χρήματα μέχρι ζώα, χωρίς όμως να σκοτώνει όσους λήστευε και ζούσε με μιά ομάδα φυγόδικων στα βουνά μεταξύ Λαμίας και Αμφισσας κυνηγημένος και κρυβόμενος.
    Μετά την κατοχή αρκετά ανυπότακτα κεφάλια πήραν πρώτοι το δρόμο προς το βουνό. Οι πρώτοι αυτοί ένοπλοι ληστές εκτός από τους Καραλιβαναίους ήσαν οι Κοντολαταίοι, οι Βελεντζαίοι, ο Στάθης και η Ολγα Τζιβάρα. ο Πλιάτσικολούκας, κ.α.οι οποίοι έδρασαν κυρίως στην ίδια περιοχή.
    Σε αυτή την περιοχή, λίγο αργότερα, εμφανίστηκαν και οι πρώτες οργανωμένες αντάρτικες δυνάμεις υπό την ηγεσία του Αρη Βελουχιώτη Οι αντάρτες πέρασαν από λαϊκό δικαστήριο τις ληστρικές συμμορίες και όσους προσχώρησαν ο' αυτές (Καραλιβαναίοι, Κο¬ντολαταίοι, Πολύχρονοι) τους ενσωμάτωσαν, ενώ όσοι δεν το δέχτηκαν [Στάθης και Όλγα Τζιβάρα. Βλαχόγιαννος, κ.α.) τους εκτέλεσαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ ΑΘΕΟΦΟΒΕ η ληστεία είναι μια περίπλοκη περίπτωση που εμπλέκεται και η πολιτική πχ

    Παραμονές του Ελληνοιταλικού πολέμου δολοφονήθηκε ένας τσάμης ληστής που μπαινοέβγαινε στην Ελλάδα από την Αλβανία, ένας μακελάρης που μας είχε μπλέξει σε περιπέτειες από το 1922, η ιστορία αυτή είναι μια ιστορία με βιασμούς παιδιών, αποκεφαλισμούς και οι Ιταλοί δια του πρακτορείου τους ΣΤΕΦΑΝΙ μίλαγαν για Αλβανό πατριώτη που τον σκότωσαν οι Έλληνες Ιμπεριαλιστές και τη κυβέρνηση Μεταξά να βγάζει το ποινικό του μητρώο στην δημοσιότητα.

    ΑΛΛΑ και η πρώτες κινήσεις του Άρη Βελουχιώτη δεν ήταν αντιστασιακού χαρακτήρα αλλά ληστοσυμμορίτικες με απαγωγές παιδιών, λήτρα, αποτρόπαιες δολοφονίες παιδιού πράγματα που έφεραν σε δύσκολή θέση την Αντίσταση.

    Σκέπτομαι με ευκαιρία την 28η Οκτωβρίου να δημοσιεύσω την πρώτη υπόθεση, απλά σκέπτομαι πως να το παρουσιάσω διότι η δολοφονία του Τσάμη ληστή είναι η τελευταία φάση αυτής της υπόθεσης, που όμως ξεκίνησε το 1922 από αυτό το κελεπούρι, με ολέθρια αποτελέσματα για την Ελλάδα που μόλις είχε βγει από την Μικρασιατική καταστροφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή