Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΟΣΧΑ ΕΠΙ ΥΠΑΡΚΤΟΥ






Δεν ξέρω αν πίσω από τα αρχικά Δ.Κ. κρύβεται ο νέος γραμματέας του Κ.Κ.Ε. Δημήτρης Κουτσούμπας αλλά για να δημοσιευτεί στον Ριζοσπάστη το άρθρο   Τα «Νέα» και τα «μαθήματα» ... ιστορίας προφανώς τα γραφόμενα σε αυτό αντιπροσωπεύουν και τις δικές του απόψεις.
Αφού βέβαια ο αρθρογράφος δικαιολογήσει την εισβολή στην Πράγα και την Ουγγαρία ,(σχετικό με την Ουγγαρία ποστ μου είναι Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΤΟ 1956 ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥΣ ) αντικρούοντας τα γραφόμενα του Γιώργου Σιακαντάρη στο άρθρο του στα ΝΕΑΤα τανκς και η δημοκρατία, 45 χρόνια μετά την κατάπνιξη της Ανοιξης της Πράγας από τους Σοβιετικούς, φτάνει να γράψει το εξής καταπληκτικό κείμενο:

Ο εκχυδαϊσμός της κοσμοθεωρίας του Μαρξισμού - Λενινισμού είναι ένα βολικό εργαλείο για να παρουσιάσει ο αρθρογράφος ως ολοκληρωτικό, άρα ανελεύθερο και καταπιεστικό για τους λαούς το σοσιαλισμό, προκειμένου να στηρίξει το σύστημα της εκμετάλλευσης, τη δικτατορία του κεφαλαίου και με τον αστικοκοινοβουλευτικό της μανδύα, από την οποία είχαν απαλλαγεί οι εργαζόμενοι στις σοσιαλιστικές χώρες ζώντας σε συνθήκες ευημερίας και την πιο πλέρια δημοκρατία, αφού οι ίδιοι καθόριζαν τις τύχες τους !!! (Τα θαυμαστικά και τα bold δικά μου)

Όταν διαβάζω τέτοια κείμενα αρχίζω να υποψιάζομαι πως έχουν δίκιο όσοι πιστεύουν πως μας ψεκάζουν!
Επί υπαρκτού είχα βρεθεί στην Μόσχα και το Λένινγκραντ επί Μπρέζνιεφ σε δύο διαφορετικά ταξίδια.
Στην Μόσχα είχαμε πάει σε ένα συνέδριο που είχε οργανωθεί από τον Ελληνοσοβιετικό Σύνδεσμο,ιδίοις βέβαια εξόδοις, και μείναμε σε ένα από τα κεντρικότερα ξενοδοχεία της πόλης στην Κόκκινη πλατεία το τεράστιο ξενοδοχείο Μόσκβα το οποίο γκρεμίστηκε το 2004 και κτίστηκε στην συνέχεια ένα νέο στην θέση του.(στην φωτογραφία το παλιό ξενοδοχείο).
Για τότε θα έλεγα ότι ήταν αντίστοιχο στην Ελλάδα με τη Μεγάλη Βρετανία. 
Κατά την διαμονή μας εκεί συνέβησαν διάφορα κωμικοτραγικά από τα οποία μπορούσες να διαπιστώσεις πλήρως τις συνθήκες ευημερίας που επικρατούσαν, σύμφωνα με τον ΔΚ.
Στην πολυτελή τραπεζαρία του ξενοδοχείου μας προκάλεσε εντύπωση ένα γκαρσόνι που κρατώντας ένα πιατάκι με μια διπλωμένη πετσέτα μέσα,πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι χωρίς όμως να σερβίρει ή να παίρνει τίποτα από αυτά.
Η απορία μας λύθηκε ταχύτατα από τον πιο πονηρό της παρέας με την οποία καθόμαστε. Το γκαρσόνι πηγαινοερχόταν στα τραπέζια και μέσα στην πετσέτα έβαζες τα δολάρια που ήθελες να σου τα κάνει ρούβλια στην μαύρη αγορά!
Δεν άλλαξα όμως με αυτόν λεφτά γιατί μια συνάδελφος μπορούσε να μου εξασφαλίσει καλύτερη τιμή.
Η συνάδελφος που είχε έρθει μαζί μας, είναι ένα αξιαγάπητο  άτομο που όντας παιδί πολιτικών προσφύγων  είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο της Μόσχας.
 Έτσι έχοντας γνωστούς εκεί επήγαμε μαζί στο σπίτι μιας φίλης της από το πανεπιστήμιο που ήθελε, όπως όλοι άλλωστε οι Ρώσοι τότε, να αποκτήσει δολάρια.
Έτσι είδα από μέσα το πως ζούσαν δύο επιστήμονες με ένα μεγάλο παιδί σε ένα διαμέρισμα σε αυτά τα  καταθλιπτικά κτηριακά συγκροτήματα που έβλεπες παντού.
Το διαμέρισμα ήταν ένα δυάρι με ένα υπνοδωμάτιο για τους γονείς, κουζίνα και αποχωρητήριο και ένα σαλονάκι  στο οποίο κοιμόταν ο 16χρονος γιος .Το κρεβάτι του ήταν μπροστά σε ένα μπουφέ που για να ανοίξεις τα κάτω ντουλάπια έπρεπε να τραβήξεις το κρεβάτι.
Μια αντίστοιχη εμπειρία από την Βουδαπέστη επί υπαρκτού έχω περιγράψει στο ποστ μου ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ 3 ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ
Ένα βράδυ στο ξενοδοχείο ένας συνάδελφος κατέβασε από το δωμάτιο ένα μπουκάλι λικέρ Grand Marnier που είχε αγοράσει φεύγοντας από το Ελληνικό. Μόλις το άνοιξε πρίν να προλάβει να μας σερβίρει, ήρθε τρέχοντας ένας σερβιτόρος και αφού ρώτησε αν έχουμε ρίξει νερό μέσα στο μπουκάλι  και του είπαμε όχι,  μας πρότεινε την άμεση ανταλλαγή  του   με 3 ρωσικές σαμπάνιες !
Τις ήπιαμε στην υγεία του και μπορώ να σας πληροφορήσω ότι ήσαν εξαιρετικές!
Τα εισαγόμενα είδη ήσαν απλησίαστα για τον κόσμο και έτσι και ευτελή προϊόντα από το εξωτερικό αποκτούσαν για τους Ρώσους την αίγλη του είδους πολυτελείας.
Στο ξενοδοχείο γινόντουσαν συνεχώς δεξιώσεις γάμων.
Στην Μόσχα βρισκόμασταν χειμώνα, η θερμοκρασία ήταν -20 º C και στην πόλη χιόνιζε.
Οι προσκεκλημένες λοιπόν στις δεξιώσεις ερχόντουσαν με παλτά και μπότες. Αφού  έβγαζαν τα παλτά , από μέσα φορούσαν συνήθως ένα άσπρο μακρύ φόρεμα και βέβαια έβγαζαν τις μπότες και ,από μέσα από μια σακούλα που κράταγαν, έβγαζαν τα παπούτσια πολυτελείας για την δεξίωση σε ασορτί λευκό χρώμα.
Δεν ήσαν τίποτα άλλο από άσπρα σαμπό με ξύλινη σόλα σαν αυτά που φοράνε στα χειρουργεία ή στις πλάζ!
΄Ενα βράδυ δύο συνάδελφοι, φίλοι του πατέρα μου, την ώρα που ετοιμάζονταν να πέσουν να κοιμηθούν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου χτύπησε διακριτικά η πόρτα τους.
Όταν άνοιξαν, αντίκρισαν δύο όμορφες χαμογελαστές Ρωσίδες οι οποίες  προθύμως θα τους προσέφεραν τις υπηρεσίες τους έναντι βέβαια του ανάλογου αντιτίμου σε δολάρια.
Προφανώς τις είχε στείλει  η υπεύθυνη του ορόφου που υπήρχε στο βάθος κάθε διαδρόμου γιατί βέβαια η είσοδος στο ξενοδοχείο δεν επιτρεπόταν στους Ρώσους πολίτες χωρίς έλεγχο που πάνε.  
Στα πλαίσια του συνεδρίου επισκεφτήκαμε και το Ογκολογικό Νοσοκομείο της Μόσχας.
Όπως μου είπε η συνάδελφος που είχε σπουδάσει εκεί, αυτό φτιάχτηκε με "εθελοντική" εργασία τις Κυριακές από τους εργαζόμενους σε συνθήκες ευημερίας στην πιο πλέρια δημοκρατία, όπως γράφει ο ΔΚ.
Το πιο ωραίο είναι ότι εκείνα τα χρόνια πολλοί Έλληνες πεπεισμένοι για την υπεροχή της σοβιετικής ιατρικής κατέφευγαν εκεί για θεραπεία του καρκίνου τους. Το ογκολογικό της Μόσχας δεν διέθετε  ακόμα στο ακτινοθεραπευτικό του  τμήμα συσκευή betatron, όταν ήδη στην Ελλάδα ο Άγιος Σάββας το χρησιμοποιούσε από καιρό, προσφορά  του μακαρίτη Π. Αγγελόπουλου ο οποίος, παρεμπιπτόντως όταν μετά καμιά 20τια το μηχάνημα “εξεμέτρησε  το ζην”  το αντικατέστησε αμέσως με ένα νέο τελευταίας τεχνολογίας.
Για μερικούς κομουνιστές συνάδελφους αυτό το ταξίδι αποτέλεσε μια τραυματική αποκάλυψη της πραγματικότητας που αλλιώς την είχαν στο μυαλό τους  από την κομματική προπαγάνδα και αλλιώς την έβλεπαν εκεί.
Στην επιστροφή σε ένα συνάδελφο, ιδιαίτερα αγαπητό από όλους, άνθρωπο με εξαιρετικό ήθος και ιδεολόγο,το ταξίδι αυτό κατέρριψε όλα τα πιστεύω του ,και έτσι τον μεταφέραμε σχεδόν οριζόντιο πίσω από αυτά που είχε πιει το προηγούμενο βράδυ  για να πνίξει την απογοήτευση του.
Τέλος εκεί που η κατάσταση ήταν κωμικοτραγική ήταν σε ένα ζευγάρι στο οποίο ο σύζυγος ανήκε στο τότε Εξ και η σύζυγος στο Ες.
Το τι άκουγε ο ταλαίπωρος από την γυναίκα του δεν λέγεται, γιατί αυτή σε κάθε στραβό που έβλεπε  έπαιρνε το αίμα της πίσω λέγοντας του συνεχώς: Τα βλέπεις , στα έλεγα, και δεν με πίστευες!
Για να μην θεωρηθεί όμως πως έβλεπα μόνο τα αρνητικά στην Μόσχα είχαμε και δύο μοναδικές εμπειρίες σε θεάματα.
Στην αίθουσα των συνεδρίων μέσα στο Κρεμλίνο είδα την όπερα Πόλεμος και Ειρήνη και έκτοτε δεν έχω ξαναδεί καμία  ποιο  μεγαλόπρεπη παράσταση. Χωρίς να είμαι φίλος της όπερας δεν μπορούσες να μην γοητευθείς από αυτό το καταπληκτικό θέαμα και ακρόαμα που μας προσέφεραν  κοντά 100 άτομα πάνω στην περιστρεφόμενη σκηνή με ένα τεράστιο σκηνικό με 4 όψεις .
Θέλοντας επίσης να δούμε μπαλέτο στο Μπολσόι   επήγαμε απ΄έξω και ψάχναμε να βρούμε αυτούς που πουλάγανε εισιτήρια μαύρη αγορά.
Η κ. Αθεόφοβου μόλις εντόπισε έναν του βούτηξε γερά το μπράτσο και άρχισε να φωνάζει με την στεντόρεια φωνή που διαθέτει: Ελάτε βρήκα έναν!
Ο φουκαράς ο μαυραγορίτης είχε κατατρομάξει γιατί καθώς δεν καταλάβαινε τι φώναζε αυτή η γυναίκα που τον είχε αρπάξει και δεν άφηνε να φύγει θεώρησε πως αυτή φωνάζει την αστυνομία!
Τελικά όλη η παρέα που είμαστε κατάφερε να μπει σε διάσπαρτες θέσεις και έτσι απολαύσαμε μια φανταστική παράσταση  μαζί με ένα κοινό που αισθανόσουνα πως είχε και την κατάλληλη και ανάλογη παιδεία για να εκτιμήσει το μοναδικό αυτό θέαμα.   



Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΡΙΑΤΣΕ







Καμία φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει την εκθαμβωτική ομορφιά που έχουν τα δύο χάλκινα αγάλματα των πολεμιστών του Ριάτσε.
Είχα την τύχη να τα δω, όρθια στο αντισεισμικό βάθρο τους, πριν μερικά χρόνια στο Ριάτσε (το αρχαίο Ρήγιο μίας από τις αρχαιότερες ελληνικές αποικίες και από τις σημαντικότερες πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας)  που βρίσκεται στην μύτη της μπότας της Ιταλίας.
Στο γκρούπ που βρισκόμουν ήταν και ένας νεαρός αξιοπρεπής φιλόλογος που μερικοί συνταξιδιώτες είχαν την υπόνοια πως ανήκει στο 3ο φύλο, αλλά ο άνθρωπος δεν τους είχε δώσει κάποια λαβή για να επιβεβαιωθούν οι υποψίες τους.
Αυτό μέχρι να επισκεφτούμε το μουσείο του Ριάτσε.
Μπαίνοντας στο μουσείο και φτάνοντας στην αίθουσα που ήταν τα δύο λίγο μεγαλύτερα από το κανονικό μέγεθος αγάλματα,  μόλις είδε αυτά τα δύο γυμνά, αθλητικά και άψογα διατηρημένα ανδρικά σώματα δίνει ένα μεγάλο σάλτο εκστασιασμένος, ενώ οι φύλακες που δεν ξέρουν τι προθέσεις του τρέχουν να τον πιάσουν, και αναφωνεί εκ βάθους καρδίας χτυπώντας ταυτόχρονα  σε παλαμάκι τα χεράκια του : Αχ, εγώ εδώ θα μείνω!
Την ιστορία αυτή την θυμήθηκα διαβάζοντας πρόσφατα ότι επιτέλους τα αγάλματα αυτά θα στηθούν πάλι στην θέση τους τον ερχόμενο Ιανουάριο, σύμφωνα με τον υπουργό Πολιτισμού της Ιταλίας.



Πράγματι δεν νομίζω πως υπάρχουν άλλα τόσο μοναδικής ομορφιάς αγάλματα με τα μισάνοιχτα χείλη, τα ένθετα δόντια αλλά και τις βλεφαρίδες από ασήμι, τα χείλη και τις θηλές από καθαρό κόκκινο χαλκό, με τους  μυς και τις φλέβες τους  να διαγράφονται με ανατομική ευκρίνεια ενώ οι κόρες των ματιών  να είναι από ελεφαντόδοντο και ασβεστόλιθο.
Τα αγάλματα αμέσως επιβάλλονται στον θεατή τους ,πιθανώς και λόγω του σοφά μελετημένου μεγέθους τους (2 μέτρα) που σχεδόν θα μπορούσε να αντιστοιχεί σε δύο αρκετά μεγαλόσωμους άνδρες καθώς βρίσκονται μόνα τους στον λιτό χώρο που εκτίθενται.  


Δικαιολογημένα θεωρήθηκαν εφάμιλλα του Ηνιόχου των Δελφών και του Ποσειδώνα ή του Δία του Αρτεμισίου.
Τα αγάλματα ανακαλύφθηκαν τυχαία  στις 16 Αυγούστου του 1972 από ένα ψαροντουφεκά φαρμακοποιό, ο οποίος έκανε διακοπές στην περιοχή ,σε βάθος μόνο 8μ., 300 μέτρα ανοιχτά του Ρηγίου , και ο οποίος στην αρχή νόμισε πως το χάλκινο χέρι που έβγαινε από την άμμο ήταν από πτώμα θύματος της Μαφίας!
Το πως βρέθηκαν εκεί αποτελεί ένα μυστήριο γιατί αν  και πιστεύεται ότι προέρχονται από ναυάγιο, δεν βρέθηκαν ίχνη ναυαγίου στην περιοχή, με αποτέλεσμα να έχει διατυπωθεί η θεωρία πως το πλοίο που τα μετέφερε έπεσε σε θαλασσοταραχή και το πλήρωμα πέταξε στο νερό τα αγάλματα για να απαλλαγεί από το βάρος του φορτίου τους.
Το δεύτερο μυστήριο είναι ποιους απεικονίζουν.
Στο πρόσωπο των δύο ανδριάντων οι ερευνητές έχουν αναγνωρίσει τους Τυραννοκτόνους, Αρμόδιο και Αριστογείτονα, ενώ άλλοι  τον Τυδέα με τον Αμφιάραο που συμμετείχαν στην εκστρατεία εναντίον της Θήβας. Αρκετοί αρχαιολόγοι θεωρούν πως προέρχονται από το εργαστήριο του Φειδία και χρονολογούνται περί το 460-430 π.Χ.
Ο ένας εκ των δύο θεωρείται ότι είναι μεγαλύτερος σε ηλικία από τον άλλο
Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό  Χρ.Χρήστου, τα αγάλματα απεικονίζουν τον Περικλή και τον στενό του φίλο Εφιάλτη. Η άποψη αυτή εξηγεί τη διαφορετική τους ηλικία, γιατί ο ένας φοράει κράνος, γιατί δημιουργήθηκαν στα μέσα του 5ου αιώνα, γιατί είναι μόνο δύο και γιατί βρέθηκαν μαζί. Οι αναφορές του Πλούταρχου στο σχήμα της κεφαλής του Περικλή (είχε πολύ μακρύ κρανίο, γι' αυτό εικονιζόταν πάντα με περικεφαλαία), κάνουν το Χρ. Χρήστου να δεχτεί ότι η μορφή με την περικεφαλαία είναι ο Περικλής ο Ξανθίππου και ότι η άλλη ανήκει στον φίλο του, τον φτωχό και αδιάφθορο Εφιάλτη του Σοφωνίδη, που πέτυχε τον περιορισμό των εξουσιών του Αρείου Πάγου. Κίνηση που οδήγησε το 461 π.Χ. στη δολοφονία του. Σύμφωνα με τον Χρ. Χρήστου, το έργο ίσως ήταν παραγγελία του Περικλή στο στενό του φίλο Φειδία, για να τιμήσει το δολοφονημένο αρχηγό των Δημοκρατικών και να εξάρει το δικό του ρόλο.
Τα αγάλματα πριν εκτεθούν είχαν υποβληθεί σε οκταετή συντήρηση όταν ανακαλύφθηκαν , στο κορυφαίο κέντρο συντήρησης της Ιταλίας στην Φλωρεντία, αλλά και σε μια επόμενη, για την αφαίρεση 60 κιλών άμμου από κάθε άγαλμα!
Κατά την συντήρηση διαπιστώθηκε πως  το αριστερό χέρι του αγάλματος Α (ο «νέος»), όπου ήταν κολλημένη η ασπίδα, και το δεξί μπράτσο του αγάλματος Β προέρχονταν από διαφορετική χύτευση από τα υπόλοιπα μέρη των αγαλμάτων. Χυτεύθηκαν σε μεταγενέστερη εποχή και ή αντικατέστησαν τα αυθεντικά χέρια, που ίσως είχαν φθαρεί, ή τροποποίησαν τη θέση των χεριών για να την προσαρμόσουν σε μια διαφορετική χρήση.
Όταν εκτέθηκαν για πρώτη φορά προκάλεσαν τέτοιο ενδιαφέρον που κόπηκαν περισσότερα από ένα εκατ. εισιτήρια στα μουσεία της Φλωρεντίας και της Ρώμης όπου περιόδευσαν.

Οι Αρχές της Καλαβρίας έδωσαν μάχη για να επιστραφούν τα αγάλματα στον τόπο τους και να μην εγκατασταθούν μονίμως σε ένα από τα υψηλής επισκεψιμότητας μουσεία της Ιταλίας ώστε να πάψει πλέον η περιοχή τους να αποτελεί μόνο πέρασμα για τη Σικελία και να γίνει η ίδια τουριστικός προορισμός. Πριν προλάβουν όμως να το πετύχουν και να γίνει η σχετική προβολή - ενδεικτικό ότι το 2008 επισκέφθηκαν τα γλυπτά 130.000 άτομα εκ των οποίων πλήρωσαν μόλις τα 50.058 - το μουσείο έκλεισε το 2009 για ανακαίνιση.


Τα αγάλματα βρίσκονται σήμερα ξαπλωμένα και δεμένα με ιμάντες, πίσω από ένα γυάλινο παραπέτασμα σε μια αίθουσα του περιφερειακού συμβουλίου. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν τους συντηρητές να προσπαθούν να διορθώσουν τα προβλήματα διάβρωσης που προκάλεσε το μικροκλίμα στο μουσείο, τα οποία ήταν πολύ εντονότερα από εκείνα που τους είχαν προκληθεί όταν ήσαν  στον βυθό.
Δεν ξέρω αν τα γονίδια που κληρονομήσαμε στους κατοίκους της Μεγάλης Ελλάδας φταίνε για την κατάσταση  που επικρατεί στο δήμο του Ριάτσε στον οποίο  οι δικαστικοί κλητήρες χτυπούνε συχνά την πόρτα του  για να κάνουν κατασχέσεις, ενώ το μουσείο παραμένει κλειστό  και ήδη υπάρχει μια μαύρη τρύπα 6 εκατ. ευρώ
Και έτσι στο μυστήριο του πως βρέθηκαν εκεί τα αγάλματα και ποιους απεικονίζουν έχει προστεθεί και το μυστήριο για την ώρα των εγκαινίων όσο και το πόσα χρήματα απαιτούνται για να ολοκληρωθεί η επισκευή του.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα - και όσο το μουσείο καθυστερούσε να ανοίξει - η διευθύντρια του Παλάτσο Μάσιμο στη Ρώμη εκδήλωσε την επιθυμία να δει τους πολεμιστές στην Αιώνια Πόλη, υποστηρίζοντας ότι τα αγάλματα δεν μετακινούνται όχι για λόγους ασφαλείας αλλά επειδή δεν το αποφασίζουν οι ιθύνοντες της Καλαβρίας.
Υποκινούμενες όμως θεωρούνται και οι δηλώσεις του κριτικού τέχνης Φιλίπε Νταβέριο, ο οποίος υποστήριξε ότι «είναι θαύμα που ο κόσμος πηγαίνει να δει τα γλυπτά σε μια πόλη-καταστροφή». Δεδομένου ότι μόνο το τρίμηνο Ιουνίου - Αυγούστου του τρέχοντος έτους η τουριστική κίνηση στην περιοχή έχει αυξηθεί κατά 5,8% και ότι τα δύο αγάλματα αποτελούν πόλο έλξης, με όλα τα προϊόντα (από κάρτες έως μπλουζάκια και κούπες) που τα απεικονίζουν να πωλούνται με ταχύτατους ρυθμούς, είναι ξεκάθαρο ότι ο πλούσιος Βορράς δυσκολεύεται να τα αφήσει στον φτωχό Νότο.

Οι Καλαβρέζοι πάντως τους έχουν γράψει όλους στα καλαβρέζικα τους και δεν επιτρέπουν να γίνουν ούτε εκμαγεία αλλά ούτε αντίγραφα των αγαλμάτων τους ώστε να τους κλέψουν κάποιοι άλλοι τους επισκέπτες που περιμένουν να προσέλθουν στο μουσείο τους όταν τα αγάλματα αποκατασταθούν στην θέση τους.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΛΑΒΡΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΟΥΣ





Ένα μεγάλο πλήγμα κατά της ιδιοκτησίας ήταν η χθεσινή αστυνομική επέμβαση στο Πολυτεχνείο.
Δεν ξέρουν ότι μετά από 20 χρόνια νομής αποκτά κανείς ιδιοκτησία δια της χρησικτησίας;
Οι πανέμορφα διακοσμημένοι και τακτοποιημένοι χώροι του Πολυτεχνείου που εισέβαλε η αστυνομία είχαν καταληφθεί κοντά 30 χρόνια και οι αρχές του Πολυτεχνείου το θεωρούσαν ως κάτι το δεδομένο και αυτονόητο και το αποδεχόντουσαν εξασφαλίζοντας έτσι την ακεραιότητα των αυτοκινήτων τους και το μη κτίσιμο των γραφείων τους.

Άλλωστε σε ποιο πνευματικό ίδρυμα του κόσμου δεν υπάρχουν τουλάχιστον 160 αποθηκευμένα κοντάρια,  βαριοπούλες, εύφλεκτα υγρά, αντιασφυξιογόνες μάσκες, κλεμμένες ταυτότητες κτλ για μια περίπτωση πρώτης ανάγκης;


Ευτυχώς όμως που στο κοινοβούλιο υπάρχει ένας πολιτικός ογκόλιθος
ονόματι Παναγιώτης Λαφαζάνης που με την διορατικότητα που τον διακρίνει μίλησε για "πρωτοφανή" αστυνομική επιχείρηση που προκαλεί "πελώρια" ερωτήματα στα οποία θα πρέπει να απαντήσει ο αρμόδιος υπουργός Δημόσιας Τάξης.
"Αν νομίζετε ότι με τέτοιες επιχειρήσεις αυταρχισμού και σκούπας μπορείτε να διαμορφώνετε αποπροσανατολιστικά την κοινή γνώμη (...) είστε μακριά νυχτωμένοι, ο ελληνικός λαός σας έχει καταλάβει"
προσθέτοντας βεβαίως επί τη ευκαιρία και την κλασσική επωδό:
"Είστε κυβέρνηση αυταρχισμού, που καταπατά κάθε έννοια δημοκρατίας, κουρελιάζει το Σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής και λεηλατεί την οικονομία και την κοινωνία".
Δυστυχώς την βαθυστόχαστη πολιτική σκέψη του Λαφαζάνη  δεν μπορούν να την καταλάβουν όλοι όπως πχ ο Κώστας Ρεσβάνης που γράφει:

Δεν πέρασε πολλή ώρα από την είσοδο των αστυνομικών και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης ξεσπάθωσε: «Η Αστυνομία μπήκε σαν τον κλέφτη…». Δεν συμπλήρωσε τη φράση «Μπήκε σαν τον κλέφτη για να διώξει τους νοικοκυραίους του σπιτιού…», την άφησε να εννοηθεί.
Αναρωτιέμαι, αλήθεια, τι υπερασπίζεται ο Λαφαζάνης; Πανεπιστημιακούς χώρους όπου κάθε καρυδιάς καρύδι θα μπορεί να αποθηκεύει όπλα, μολότωφ, εργαλεία καταστροφής, να «χτίζει» καθηγητές και να πυρπολεί την πόλη; Και οι χιλιάδες φοιτητές και καθηγητές που θέλουν να σπουδάσουν, να δημιουργήσουν, να οραματισθούν το μέλλον το δικό τους και της χώρας σε ένα campus με στοιχειώδεις κανόνες αλληλοσεβασμού, δεν υπάρχουν για τον Λαφαζάνη και όσους σκέπτονται σαν κι αυτόν; Αν θέλουν έστω για μια στιγμή να μιλήσουν ειλικρινά οι λαφαζάνηδες (δεν βάζω στον ίδιο τορβά όλο τον ΣΥΡΙΖΑ και όλους τους οπαδούς του), ας απαντήσουν στην απλή ερώτηση: Πότε παρεμποδίστηκε ειρηνική διαδήλωση από την Αστυνομία για οποιοδήποτε ζήτημα τα τελευταία χρόνια, έστω κι αν 50-100 άτομα παρέλυαν τη ζωή σε μια πόλη 4 εκατομμυρίων πολιτών; Όμως αυτή η ελευθερία έκφρασης και διαμαρτυρίας σημαίνει και συγχωροχάρτι για εγκληματικές πράξεις;

Όμως για να μην θεωρηθεί πως ο Λαφαζάνης εκφράζει προσωπικές απόψεις από κοντά βγήκε και το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ:
«Οι τελευταίοι που μπορούν να μιλάνε για νομιμότητα είναι εκείνοι που εισβάλλουν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα εν πλήρη αγνοία των πανεπιστημιακών αρχών, παραβιάζοντας ακόμα και το νόμο που οι ίδιοι έχουν ψηφίσει. Η προσπάθειά της κυβέρνησης να καλλιεργήσει ένα γενικευμένο κλίμα τρομοκρατίας και να αποπροσανατολίσει τους πολίτες από τα νέα της μνημονιακά σχέδια, θα πέσει στο κενό»

Και μετά απορούν γιατί δεν ανεβαίνουν τα ποσοστά τους!



Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

ΑΣ ΕΡΧΟΣΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ...





Πριν λίγες μέρες άκουγα μουσική  από τον ΕΝ ΛΕΥΚΩ που είναι από τους λίγους σταθμούς που ακόμα την μουσική επιλέγουν παραγωγοί .
Μεταξύ των ξένων τραγουδιών που έπαιζε σε μια στιγμή έβαλε και μια άκρως επιτυχή μίξη ενός παλιού ελληνικού τραγουδιού με σύγχρονη μουσική επένδυση.
Προσπαθώντας να θυμηθώ ποια είναι αυτή η θεία γυναικεία φωνή που ακουγόταν και μου έφερνε αναμνήσεις από την μητέρα μου που το τραγούδαγε, αναφώνησα σε μια στιγμή με ενθουσιασμό:
-Είναι η Λίζα Μινέλι!
-Σιγά μην είναι η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ είπε με σαρδόνιο χαμόγελο η κ. Αθεόφοβου που έπινε εκείνη την ώρα τον καφέ της, ενθουσιασμένη που είχε συλλάβει τον παντογνώστη σύζυγο της να  έχει πει μια τεραστίου μεγέθους κοτσάνα.
Τελικά αυτό που ακούγαμε ήταν το παρακάτω audio mix του μοναδικής ευαισθησίας τραγουδιού  Ας ερχόσουν για λίγο..σε στίχους Μίμη Τραϊφόρου, μουσική Μιχάλη Σουγιούλ με την ανεπανάληπτη φωνή της Δανάης.


Όσοι θέλουν να απολαύσουν την γνήσια αρχική εκτέλεση του τραγουδιού του 1947 αυτή υπάρχει στο παρακάτω βίντεο όπου και ακούγονται και όλοι οι στίχοι του.


Ο Τραϊφόρος είχε με την Βέμπο ένα πολυκύμαντο δεσμό από την 10 τια του 40 που κατέληξε τελικά σε γάμο το 1957 . Έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατο της το 1978.
Το 1947 η Βέμπο είχε πάει στην Αμερική και ο Τραϊφόρος, που του έλειπε, έγραψε τους παρακάτω στίχους τους οποίους μελοποίησε ο  Σουγιούλ.
Το τραγούδησε η φίλη της η Δανάη και μετά έστειλαν τον δίσκο με το καράβι στην Αμερική για να το ακούσει !


Πού να `σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που είμαι μόνος, μα τόσο μόνος
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η θλίψη και πότε ο πόνος

Πού να `σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ’ άγριο τ’ αγέρι
να `ρθεις και μ’ ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι

Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά

Πού να `σαι, να `ρθεις το βράδυ αυτό
σ’ αυτούς τους δρόμους που σ’ αγαπούνε
το ντουετάκι τους το γνωστό
τα βήματά μας να ξαναπούνε

Πού να `σαι να `ρθεις το βράδυ αυτό
που `γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να `ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα

Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά

Ψάχνοντας στο γιουτούμπι βρήκα τελικά πως μου ήρθε στο μυαλό αυτόματα η Λίζα Μινέλι !
Το τραγούδι αυτό το έχει πεί και η άλλη εξαιρετική φωνή του ελληνικού πενταγράμμου η  Ελίζα Μαρέλλι!
Πολλοί τραγουδιστές και τραγουδίστριες έκτοτε το έχουν τραγουδήσει όπως ο Πάριος, ο Θωμαϊδης ντουέτο με την Λοτσάρη,ο Μπάμπης Τσέρτος, ο Μανώλης Φάμελλος, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, η Μαρινέλλα και η Ελένη Δήμου.
Προσωπικά από τους άνδρες πιστεύω πως μόνο ο  Γιάννης Κούτρας κατάφερε να εκφράσει την εσωτερική τρυφερότητα και θλίψη που έχουν οι στίχοι αυτοί και από τις γυναίκες η Αρλέτα και η Τάνια Τσανακλίδου, ενώ ενδιαφέρουσα είναι και η εκτέλεση από την Κλειώ Δανάη Οθωναίου.
Αξίζουν  ίσως δυο λόγια για τους συντελεστές αυτού του τραγουδιού γιατί έχουν συμβάλλει στην δημιουργία πλήθους τραγουδιών που έχουν πλέον διαχρονική αξία και παραμένουν γνωστά και αγαπητά καθώς τραγουδιούνται πλέον ανεξαρτήτως ηλικίας από όλα τα στόματα όταν ακούγονται.

Τραϊφόρος Μίμης (1912-1998) Συγγραφέας και σκηνοθέτης του ελαφρού-μουσικού θεάτρου.
Σπούδασε στο Παν/μιο Αθηνών (νομικά) και στη Δραματική Σχολή του τότε Βασιλικού Θεάτρου. 
Έγραψε τους στίχους σε πλήθος τραγουδιών μεταξύ των οποίων στα: Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά", "Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου", "Αθήνα και πάλι Αθήνα", "Χωριό μου, χωριουδάκι μου", "Σ’ αγαπώ και μ’ αρέσει η ζωή", "Να με παίρνανε τα σύννεφα", "Ταμπακιέρα", "Ο άνθρωπός μου", "Έρι-Ερήνη", "Χαράμι", "Ας ερχόσουν για λίγο", "Καινούργια τώρα ζωή", κ.λπ



Σουγιούλ Μιχάλης(1906-1958) συνθέτης ελαφράς μουσικής.
Ανάμεσα στα γνωστότερα τραγούδια του, που παραμένουν κοσμαγάπητα για περισσότερο από μισόν αιώνα αφότου γράφτηκαν, συμπεριλαμβάνονται τα: «Ασ’ τα τα μαλλάκια σου», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Κάτι με τραβά κοντά σου», «Ο μήνας έχει εννιά», «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά», «Μας χωρίζει ο πόλεμος», «Το τσαρούχι», «Αρχισαν τα όργανα», «Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα» (γνωστότερο και ως ο «Μανόλης ο Τραμπαρίφας»), «Το τραμ το τελευταίο», «Μια ζωή την έχουμε», «Αδύνατον να κοιμηθώ», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα», «Άσε τον παλιόκοσμο να λέει», «Μονά - Ζυγά», «Άτιμη Τύχη», «Σβήστε με απ' τον χάρτη» και πάρα πολλά άλλα. Στο πασίγνωστο «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά» χρησιμοποίησε τη μελωδία του δικού του τραγουδιού «Ζεχρά» (αρχικά γραμμένου το 1938 σε στίχους Αιμίλιου Σαββίδη) με νέους στίχους του Μίμη Τραϊφόρου  γραμμένους για τη Σοφία Βέμπο. 


 Δανάη Στρατηγοπούλου (1913-2009) Τραγουδίστρια, μουσικός, συγγραφέας, καθηγήτρια της ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Σαντιάγκο της Χιλής καθώς και φωνητικής μουσικής σε πολλά ωδεία.
Ενταγμένη στο ΕΑΜ στην κατοχή ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση, που την οδήγησε στις φυλακές Αβέρωφ.
Έγραψε περισσότερα από 300 τραγούδια, πολλά σε στίχους δικούς της και πολλά βιβλία, ενώ ασχολήθηκε και με μεταφράσεις. Μεταξύ άλλων, μετέφρασε ελληνικά δημοτικά τραγούδια στα ισπανικά και ποιήματα στα ελληνικά του Πάμπλο Νερούδα.
Κόρη της η Λήδα Χαλκιαδάκη, η οποία με τον Σπύρο Βλασσόπουλο είχαν δημιουργήσει τη δεκαετία του '70 το συγκρότημα «Λήδα & Σπύρος».

Την Σοφία Βέμπο (1910-1978) πιστεύω πως όλοι την γνωρίζουν οπότε δεν χρειάζεται να γράψω πολλά πράγματα.
Απλά για να γίνει κατανοητό σήμερα πως ένα άπειρο κοριτσάκι 23 χρονών κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να κατακτήσει όλη την Ελλάδα με την φωνή της, αναφέρω  τι έγινε στην πρώτη εμφάνιση της στην Αθήνα μία μόλις εβδομάδα μετά που πρωτοεμφανίστηκε στην Θεσσαλονίκη.
Μέσα σε μια μόλις εβδομάδα η φήμη της έχει φθάσει στην Αθήνα όπου και αμέσως της γίνεται πρόταση να εμφανιστεί στο θέατρο του Φώτη Σαμαρτζή. Η Μπέμπο (αυτό ήταν το πραγματικό της όνομα), ενημερώνοντας σχετικά τους γονείς της που δεν έφεραν αντίρρηση, αποδέχθηκε την πρόταση και στις 25 Οκτωβρίου του 1933 βρίσκεται στην αθηναϊκή σκηνή του θεάτρου "Κεντρικόν", του Φώτη Σαμαρτζή, στη πλατεία Κολοκοτρώνη, συμμετέχοντας στην επιθεώρηση "Παπαγάλος 33", με τον θίασο Σαμαρτζή - Μηλιάδη.
Στην επιθεώρηση αυτή η Μπέμπο παρουσιαζόταν σαν τσιγγάνα με μια κιθάρα με την οποία και απέδιδε το πρώτο της τραγούδι που ήταν "Μια γυναίκα πέρασε". Η επιτυχία που είχε ήταν εκπληκτική, όταν στο τέλος υποκλίθηκε και περνώντας την κιθάρα της στον ώμο κατευθύνθηκε προς τα παρασκήνια, οι άλλοι ηθοποιοί της φώναζαν
Που πας, δεν ακούς τον κόσμο που σου φωνάζουν "μπιζ"
- Και τι με νοιάζει εμένα αν φωνάζουν μπιζ;
αποκρίθηκε η Μπέμπο, μη γνωρίζοντας τον όρο που σήμαινε επανάληψη.
Τέσσερις φορές χρειάστηκε η Μπέμπο να επαναλάβει αυτό το τραγούδι κατά τη πρεμιέρα προκειμένου να ικανοποιήσει το κοινό που παραληρούσε και χειροκροτούσε όρθιο. 
Ο Μίμης Τραϊφόρος τα είπε όλα με το επίγραμμα που έγραψε στον τάφο της.





Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ: ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ!




 Η πίστη είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός.
Αυτό όμως που δεν είναι,  είναι η εκμετάλλευση της  από σκοταδιστές και χρηματόδουλους ιεράρχες ,όπως γίνεται αυτές τις μέρες σε όλη την Ελλάδα με την  ευκαιρία του 15γουστου.
Η σημερινή ανάρτηση  αφιερώνεται σε όλους αυτούς τους δυστυχείς που το ιερατείο τους έχει μετατρέψει σε τετράποδα, με την ελπίδα ότι θα ανοίξουν τα μάτια τους, θα σταθούν στα πόδια τους σαν λογικά όντα και δεν θα προσδοκούν κάποιο θαύμα στην ζωή από ένα ζωγραφισμένο κομμάτι ξύλου.

Όπως έχουν διαπιστώσει όσοι παρακολουθούν αυτό μπλογκ έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση σε δύο ιεράρχες και στις εγκυκλίους που κατά καιρούς εκπέμπουν ,από τις μητροπόλεις τους.
Ο μεν Πειραιώς έχει εξειδίκευση σε σεξουαλικά θέματα και εκτός από το να κατακεραυνώνει τους ομοφυλόφιλους, όπως ο Ελτον Τζόν, ασχολείται και με σεξουαλικές πρακτικές όπως η  αιδοιολειξία!
Ο δε Μεσογαίας που δεν διαθέτει το brutal στυλ του Πειραιώς ,με το μειλίχιο ύφος που χρησιμοποιεί και με  την εικόνα του επιστήμονα από την ΝΑΣΑ πού έχει καλλιεργήσει ,είχε πετύχει αρχικά να με κάνει να πιστέψω πως είχε  φέρει κάποιες νέες αντιλήψεις στην αρτηριοσκληρωτική και οπισθοδρομική ελληνική εκκλησία και γι΄ αυτό  είχα γράψει το ποστ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ επαινώντας τον.
Επειδή πολλοί γράφουν ότι εργάστηκε ως πυρηνικός φυσικός στην ΝΑSΑ θεωρώντας λίγο πολύ πως οι διαστημικοί πύραυλοι εκτοξεύονται εξ αιτίας της συμβολής του, αν ανατρέξουμε  στο βιογραφικό του διαβάζουμε:
Σπούδασε Φυσικός στο Αριστοτέλειο και στην Αμερική εργάστηκε ὡς ἐρευνητὴς καὶ ἐπιστημονικὸς συνεργάτης στὸ Ἀγγειολογικὸ Ἐργαστήριο τοῦ New England Deaconess Hospital, στὸ Τμῆμα Ἀναισθησιολογίας τοῦ Γενικοῦ Νοσοκομείου τῆς Μασαχουσέτης καὶ στὴ Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας τοῦ Νοσοκομείου Παίδων τῆς Βοστόνης.
Παράλληλα διετέλεσε ἐπὶ διετία ἐπιστημονικὸς σύμβουλος τῆς NASA καὶ τῆς ἑταιρείας Arthur D. Little σὲ θέματα Διαστημικῆς Ἰατρικῆς Τεχνολογίας.
Στο διαδίκτυο η μόνη επιστημονική μελέτη, εκτός των θεολογικών που υπάρχει με το όνομα του, είναι το 2001 : Αἱμοδυναμικὴ τῶν ἀγγειακῶν παθήσεων (συν-συγραφὴ μὲ Ἀστέριο Κατσαμούρη)
Ἐκάρη μοναχὸς στὶς 18 Μαρτίου 1989 στὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου Κονίτσης, όταν ήταν μόνο 35 ετών, στα χρόνια δε που έμεινε στην Αμερική ταυτόχρονα σπούδασε επίσης και θεολογία στην Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὴ Βοστώνη.
Από ένα επιστήμονα και μάλιστα των θετικών επιστημών δεν θα περίμενε κανείς, όπως γράφω στο ποστ μου ΕΠ΄ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ,Η ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ,ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗΣ  να  μας πληροφορεί με  εγκύκλιο του ,την εποχή που ήταν στο προσκήνιο το εμβόλιο της γρίπης ,πως : το καλύτερο εμβόλιο είναι η «μετά καθαρού συνειδότος» και «ακατάκριτος» συχνή συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
Ο ίδιος προηγουμένως είχε  κατακεραυνώσει όσους δυσπιστούν στο θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου, όσους ειρωνεύονται την εκ παρθένου γέννησή Του και όσους αρνούνται την ευωδία των αγίων λειψάνων !!!
Από κει και πέρα παρά το ότι διαπίστωσε ότι «Δεν είναι Ιεραρχία αυτή. . Ντρέπομαι που είμαι μητροπολίτης. Δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα εδώ μέσα».. δεν παραιτήθηκε βέβαια ,αλλά φρόντισε να συμφωνήσει με το καυστικό  κείμενο  της  Ε.Σ.Χ.Ο.Σ (Ένωση Σωματείων Χριστιανών Ορθοδόξων Σκωλήκων) η οποία  με βασικό σύνθημα το:
                                        ΚΑΘΕ ΠΤΩΜΑ
                                        ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΧΩΜΑ
εναντιώθηκε στην δημιουργία αποτεφρωτηρίου νεκρών στο Μαρκόπουλο και φρόντισε επίσης να αποστείλει 4 ιερείς του να ευλογήσουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Λούτσα.
Όμως δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί και με τις εκλογές, όπως έχω αναλύσει την σχετική του εγκύκλιο στο ποστ μου: Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ...  εκφράζοντας σε αυτήν  τις δημοκρατικές του αρχές λέγοντας πως : 
δεν πιστεύουμε σε πολιτικούς που αλλάζουν τις υποσχέσεις τους, αλλά στο Πανάγιο Πνεύμα που αλλοιώνει τους μαθητές και «πανσόφους τους αλιείς αναδεικνύει». (Άραγε είναι το ίδιο Άγιο Πνεύμα που έχει εγκαταλείψει την Ιεραρχία;)
Βέβαια σαν γνήσιος λαϊκιστής ,αντιγράφω από το ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ., πως :συμπαρίσταται  σὲ όσους δὲν μποροῦν νὰ πληρώσουν τὴν λεγόμενη «ἔκτακτη εἰσφορὰ ἀκινήτων» νὰ μὴ φτάσουν σὲ ἀπόγνωση. Νὰ ξέρουν ότι θὰ βρεθοῦμε όλοι ἑνωμένοι στὸ πλευρό τους καὶ θὰ φωνάξουμε μαζί: «Οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος».
Δεν πιστεύω όμως να νομίζει κανείς πως η εκκλησία θα ανοίξει το κομπόδεμα της να τους ενισχύσει με χρήματα, γιατί όπως έχει εξηγήσει στὴν  Ἐκκλησία  ὅλοι  δίνουμε,  ποτὲ  δὲν  ζητοῦμε, αλλά  θα εφαρμόσει αντίθετα μια επαναστατική μέθοδο συμπαράστασης την οποία και επεξηγεί:
Ἂν σὲ έναν κόψουν τὸ ρεῦμα, ἐμεῖς θὰ τὸ κόψουμε σὲ όλους τοὺς ναούς.(!!!!!) Θὰ κάνουμε γάμους μὲ κεριὰ στὰ χέρια καὶ λειτουργίες μὲ δάκρυα στὰ μάτια. 
Με αντίστοιχους δυναμικούς τρόπους αντιμετωπίζει στην τελευταία εγκύκλιο του το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή.
Αφού αποφανθεί πρώτα πως κάποιοι ἀποφάσισαν νὰ φορολογήσουν καὶ τὸν Θεὸ(!!!!) καὶ μᾶς στεροῦν τὸν χρόνο νὰ ζήσουμε λίγες στιγμὲς μαζὶ ὡς οἰκογένεια, ως γνήσιος  οικογενειάρχης και ποιμενάρχης λέει στα πρόβατα  του  ότι ἡ ἀπάντησή μας στὴν προσπάθεια κατάργησης τῆς Κυριακῆς ἀργίας πρέπει νὰ εἶναι δυναμικὴ καὶ πνευματική. 
Έτσι:
Μὲ προθυμία, ἀνελλιπῶς κάθε Κυριακή, νὰ προσερχόμαστε στοὺς ναούς μας, μάλιστα πιὸ νωρὶς τώρα, μετά δε τους προτρέπει να μην ανοίγουν τα καταστήματα : Οὔτε μετὰ τὴν ἐκκλησία. Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Τοῦ ἀξίζει ὁλόκληρη. (Επειδή όμως ο θεός είναι ποδοσφαιρόφιλος τα ματς βεβαίως επιτρέπονται!)
 (Στο ποστ μου Η ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ εξιστορώ την τραγική ιστορία ενός εβραιόπουλου εξ αιτίας της τήρησης από τους γονείς του  της αντίστοιχης εβραϊκής  αργίας του Σαββάτου. )
Και βέβαια όσοι δεν ανοίξουν τα καταστήματα μπορεί να μείνουν με το ταμείο άδειο αλλά ο Μεσογαίας τους διαβεβαιεί, μετά προφανώς από ενημέρωση από τους ουρανούς, ότι: νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι ἂν αὐτὸ τὸ κάνετε γιὰ τὸν Θεό, δὲν θὰ σᾶς ἀφήσει. Θὰ ἀπαντήσει στὴ ζωή σας μὲ σημεῖα καὶ εὐλογίες ποὺ δὲν μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε .
Βέβαια για σιγουριά, γιατί με τους ουρανούς ποτέ δν μπορείς να είσαι σίγουρος, προτρέπει τους καταναλωτές ότι:
Κανένας ἀπὸ μᾶς δὲν θὰ πρέπει νὰ κάνει τὰ ψώνια του τὴν Κυριακή.
 Ὅλοι μαζὶ σὰν ἕνα σῶμα θὰ πρέπει νὰ στηρίξουμε τοὺς ἐμπόρους ποὺ σέβονται τὸν Θεό καὶ δὲν παραβιάζουν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς. Ἀπὸ αὐτοὺς νὰ ψωνίζουμε. Μὲ τὸν τρόπο αὐτόν, καὶ αὐτοὶ θὰ βοηθηθοῦν καὶ ἐμᾶς θὰ εὐλογήσει ὁ Θεός.
Φαίνεται όμως πως ο Θεός εκτός από ποδοσφαιρόφιλος έχει και τις προτιμήσεις του και κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε διάφορες χώρες.  
Στην Αμερική, στην οποία έχει ζήσει ο Μεσογαίας , τα καταστήματα είναι ανοικτά τις Κυριακές, αλλά και πολλά από αυτά και όλο το 24ωρο, οπότε  τους μένει ελάχιστος χρόνος να προσευχηθούν.
Όμως απ΄ότι φαίνεται  μάλλον αυτούς έχει ευλογήσει ο Θεός ενώ εμάς παρά τις διαμεσολαβήσεις του Μεσογαίας, η μόνη ευλογία που μας έστειλε ήταν το μνημόνιο και αντί την Αγία Τριάδα, την τριάδα Λανγκάρντ,Μέρκελ και Σόϊμπλε!


Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

ΒΑΚΧΕΣ-ΠΛΟΥΤΟΣ ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ






Πρόσφατα ευτύχησα να παρακολουθήσω την τελευταία τραγωδία που  έγραψε ο Ευριπίδης και την τελευταία επίσης κωμωδία που έγραψε ο Αριστοφάνης, δηλαδή τις Βάκχες και τον Πλούτο.
Οι Βάκχες πιστεύω πως είναι από τα δυσκολότερα έργα της αρχαίας τραγωδίας γιατί το θέμα της είναι τελείως έξω από τις σημερινές αντιλήψεις και για τον λόγο αυτό ουσιαστικά μόνο ο ενημερωμένος θεατής μπορεί να αντιληφθεί τα δρώμενα επί σκηνής.
Η Διονυσιακή λατρεία και οι Βακχικές γιορτές, μόνο με γυναίκες  στην λατρευτική της  ιεροτελεστία, αποτελούσαν  την εισβολή μιας νέας θρησκείας και  συνιστούσαν  απειλή στην εκ διαμέτρου αντίθετη λατρεία του Απόλλωνα, θεού του μέτρου και της σύνεσης.
Ο Διόνυσος στο έργο επιβάλλει την θέληση του, και ουσιαστικά την θρησκεία του,με κτηνώδη τρόπο φτάνοντας στην παιδοκτονία, επιβεβαιώνοντας  έτσι την ενυπάρχουσα αγριότητα της φύσης.
Η ιστορία του  Διόνυσου, όπως αναπτύσσεται στις  Βάκχες, έχει οδηγήσει σε ταύτιση του με την πορεία του  Αποστόλου Παύλου, αλλά και με τον ίδιο τον Χριστό, στο αγνώστου βυζαντινού συγγραφέα του 16ου αιώνα, Χριστό Πάσχοντα, ένα έργο που είναι σύνθεση χωρίων αρχαίων κειμένων και εκκλησιαστικών έργων.
Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Λιγνάδη πέτυχε να κρατήσει την αποστασιοποίηση του θεατή από τα δρώμενα, γεγονός όμως που σε οδηγεί να παρακολουθείς την εξέλιξη της τραγωδίας σαν κάτι που δεν μπορεί να σε αφορά άμεσα.
 Η μεγάλη έκπληξη της παράστασης ήταν ο Σάκης Ρουβάς που ήταν απρόσμενα εξαιρετικός στον ρόλο του Διόνυσου, τόσο στην εκφορά του λόγου όσο και στην κίνηση του.
Επίσης απόλυτα επιτυχημένος ήταν ο χορός των Βακχών, τόσο κινησιολογικά αλλά και από την πλευρά των ενδυμασιών της Εύας Νάθενα, όσο και από την μουσική που τον συνόδευε,των τριών μουσικών με τα κρουστά.
Οι υπόλοιποι ηθοποιοί ήσαν επαρκείς στους ρόλους τους αλλά η Ρούλα Πατεράκη που υποδυόταν τον Τειρεσία ήταν τελείως ακατάλληλη για τον ρόλο αυτό,τόσο από πλευράς εμφάνισης όσο από την πλευρά της αδύναμης φωνής της.
Τέλος η Γιώτα Βέη ως κορυφαία ήταν εξαιρετική στο μοιρολόι που τραγούδησε.


Αν οι Βάκχες είναι  ένα έργο που χρειάζεται ο θεατής να έχει αρκετές γνώσεις της ελληνικής μυθολογίας για τον Διόνυσο και της εν γένει σχέσης του κοινού με τις δοξαστικές τελετές προς τιμήν του, βλέποντας  τον Πλούτο του Αριστοφάνη δεν αισθάνεται πως υπάρχει ανάγκη να γνωρίζει κάτι σχετικά με το έργο,γιατί οι προβληματισμοί που θέτει είναι ίδιοι και απαράλλακτοι από τότε μέχρι σήμερα.
Στον Πλούτο, ο Αριστοφάνης σηματοδοτώντας το πέρασμα από την Αρχαία στη Νεότερη Αττική Κωμωδία, σχολιάζει τις πάντα επίκαιρες κοινωνικές ανισότητες, διακωμωδεί την κακή διανομή του πλούτου αλλά και την διαφθορά που ο πλούτος συνήθως επιφέρει.
Ο μοναδικός διάλογος ανάμεσα στον Χρεμύλο και την Πενία, με την επιχειρηματολογία της ότι η απόκτηση του πλούτου από όλους θα οδηγήσει στο να μην παράγει κανείς τίποτα, νομίζω πως αποτελεί ίσως την παλιότερη ανάλυση των  οικονομικών φαινόμενων στις κοινωνίες.
Ο Σαββόπουλος που μετέφρασε το κείμενο, σκηνοθέτησε το έργο και βέβαια έγραψε την μουσική, έδωσε στην παράσταση μια τσιρκολάνικη  εικόνα που ήταν τελείως έξω από την συνήθη αισθητική αρκετών από τις τελευταία χρόνια παραστάσεις  του Αριστοφάνη, που οι  βωμολοχίες αποτελούν το σύνηθες καταφύγιο για να αποσπάσουν το γέλιο του θεατή.
Αντίθετα στην παράσταση είχες την εντύπωση πως το θέαμα που βλέπεις βασίζεται στην αφομοιωμένη  από τον σκηνοθέτη αισθητική αντίληψη των παραστάσεων του Θεάτρου Τέχνης της εποχής του Κάρολου Κούν,αλλά και στην εικόνες του Τσαρούχη τόσο στο σκηνικό όσο και στα κουστούμια.
Ο ρόλος του Άγγελου-Εξάγγελου που κράτησε για τον εαυτό του ο Σαββόπουλος δεν ήταν τίποτα άλλο από την γνωστή και επιτυχημένη εικόνα του ίδιου όταν σχολιάζει με απολαυστικό τρόπο διάφορα πράγματα στις μουσικές παραστάσεις του.
Αποκάλυψη εδώ ήταν η Πενία της Αμαλίας Μουτούση, που σε ένα ρόλο που συνήθως απαιτεί μια άσχημη γριά, κατάφερε με την υψηλή υποκριτική της τέχνη να δώσει μια άλλη πιο δροσερή και επιτυχή διάσταση.
Ο Μάκης Παπαδημητρίου στον ρόλο του Πλούτου  απέδειξε ότι  αποτελεί ένα από τα  καθιερωμένα πλέον πρόσωπα της ελληνικής θεατρικής σκηνής.
Εξίσου καλός ήταν και ο Χρεμύλος του Νίκου Κουρή.
Η Χορογραφία του  Ερμή  Μαλκότση ήταν γεμάτη φαντασία και 17 ηθοποιοί, μουσικοί, τραγουδιστές και χορευτές που αποτελούσαν τον χορό έδωσαν ένα πανηγυριώτικό κλίμα στην παράσταση.
Η μουσική του Σαββόπουλου συνόδευε τα δρώμενα χωρίς να κυριαρχεί στο θέαμα αλλά προσωπικά βρήκα τελείως αταίριαστη την παρουσία του πιάνου . 

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

ΦΟΒΟΥ ΤΑΣ ΜΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΣΑΣ !













 Στις φωτογραφίες βλέπετε μια χειμερινή εικόνα από τον πεζόδρομο στην οδό Καλλισπέρη, που είναι η πρώτη παράλληλος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, δίπλα από το Μουσείο της Ακρόπολης.
Στην  μία πλευρά του δρόμου είναι το 70ο Δημοτικό Σχολείο και στην άλλη κατοικίες.
Το κτίριο του 70ου Δημοτικού Σχολείου  οικοδομήθηκε το έτος 1932 βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού (1903-1976), ενός σημαντικού εκπρόσωπου του μοντερνισμού και της αρχιτεκτονικής ανανέωσης της περιόδου του 1930, εξειδικευμένου σε μεγάλο βαθμό στο σχεδιασμό σχολικών μονάδων και μουσείων με έμφαση στη εξορθολογισμένη λειτουργικότητα.
Προσέξτε στις φωτογραφίες
  το όμορφο πλακόστρωτο του πεζόδρομου,τους ελεύθερους χώρους που τα παιδιά μπορούν να παίξουν να τρέξουν να κάνουν πατίνια κτλ, τα απλά  παγκάκια του ,τον ελεύθερο με χώμα χώρο γύρω από τα δέντρα ,την κατάφυτη είσοδο του σχολείου  και τα ψηλά δέντρα που  καλύπτουν τον δρόμο, δημιουργώντας  μια όαση πρασίνου, όπως φαίνονται  στην φωτογραφία από το Google της 23/6/2012, εποχή που τα δέντρα είναι καταπράσινα.
Στην μεριά προς την οδό Καρυάτιδων υπάρχει παιδική χαρά με σκάμμα ,κούνιες και τραμπάλα και γι’ αυτό δεν υπάρχει εκεί δενδροκάλυψη.
Ο δρόμος έχει χαρακτηριστεί ως πεζόδρομος με παιδική γωνιά και στην ίδια περιοχή, την ίδια προφανώς εποχή, έχουν κατασκευαστεί δύο ακριβώς ίδιοι πεζόδρομοι χωρίς παιδική χαρά αυτοί, στην Δράκου και την Γ.Ολυμπίου, που αποτελούν ευχάριστους τόπους αναψυχής και πρασίνου για τους κατοίκους του Κουκακίου με τα μεγάλα δέντρα που έχουν και αυτοί.
Όμως αυτή η εικόνα που βλέπετε στις φωτογραφίες , δεν υπάρχει πλέον, γιατί κάποιοι αποφάσισαν, αυτόκλητοι, πως αυτή η παιδική χαρά και ο πεζόδρομος χρειάζονται ανάπλαση.
Θα μου πείτε, καλά ο Δήμος, που είναι υπεύθυνος για τις παιδικές χαρές, δεν πάει να αναπλάσει τόσες ξεχαρβαλωμένες παιδικές χαρές που έχει, όπως πχ αυτήν που βρίσκεται απέναντι την ΓΑΔΑ, τούτη βρήκε να ανακατασκευάσει ενώ σαφώς υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες προτεραιότητες στην πόλη;   


 Η πινακίδα όμως του έργου μας δίνει την απάντηση αλλά αντίστοιχα μας δημιουργεί και ένα σωρό απορίες.
Τι είναι αυτή η Μη Κυβερνητική Οργάνωση  Παραδείγματος Χάριν, που πιστεύω πως οι περισσότεροι δεν την έχουν ξανακούσει μέχρι σήμερα, πόση είναι η χρηματοδότηση του έργου και πως αυτή κατανέμεται στους διάφορους που αναφέρονται ως εκτελεστές του ;
Με την βοήθεια του Γούγλη βρίσκουμε την απάντηση στην πρώτη ερώτηση αλλά δυστυχώς όχι στις επόμενες.
Καθώς λοιπόν βρισκόμαστε στην καλοφτιαγμένη ιστοσελίδα της Παραδείγματος Χάριν διαπιστώνουμε, πως αυτή ιδρύθηκε και διοικείται από μια μικρή ομάδα ατόμων, που σχετίζονται άμεσα με την ΝΔ .

Πρόεδρος είναι ο Δημήτρης Κουρκουμέλης  απόφοιτος του Κολεγίου, δικηγόρος .Μετά την λήψη του πτυχίου του από την Νομική Αθηνών (1990) εργάστηκε κατευθείαν τον επόμενο χρόνο, από το 1991-1993, στο γραφείο του τότε πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, διετέλεσε δε από το 2001 μέλος της Κ.Ε. της ΝΔ, γραμματέας του ιδρύματος «Κ. Μητσοτάκης» και γενικός γραμματέας στο υπουργείο Αιγαίου επί υπουργίας Παυλίδη . (Να δεις τώρα αυτό το όνομα γιατί άραγε μου θύμισε το ποστ μου ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΧΩΡΑ ;)
Τα υπόλοιπα μέλη είναι:

1-Θωμάς Βαρβιτσιώτης, ιδιοκτήτης εταιρείας δημοσίων σχέσεων, αδελφός του  νυν υπουργού  Ναυτιλίας και Αιγαίου Μιλτιάδη και γιος του πρώην υπουργού Ιωάννη Βαρβιτσιώτη.
 Υπήρξε συντάκτης στον Ελεύθερο Τύπο από το 1993 έως το 1995 και εκδότης του μηνιαίου περιοδικού διεθνών σχέσεων ‘Έμφαση’
Σχετικά δημοσιεύματα για  την εταιρεία του εδώ και εδώ

2-Δήμητρα Κατσώτα, αρχιτέκτων, κόρη της Έλσας Παπαδημητρίου πρώην βουλευτού της ΝΔ και προσωπικής  φίλης της Ντόρας , και του  υφυπουργού επί χούντας Σπύρου Κατσώτα.
Έχει με τον Stephan Buerger,  σύζυγό της, το γραφείο   buerger katsota architects .
Η αρχαιολογική υπηρεσία, προφανώς κατόπιν επεμβάσεως και διασυνδέσεων της μητρός της, έδωσε την άδεια να τελεστεί ο γάμος της στο εκκλησάκι μέσα στο Παλαμήδι, παρά το ότι  τέλεση γάμων μέσα σε αυτό ήταν   απαγορευμένη  από την αρχαιολογική υπηρεσία από χρόνια.
Και όπως έχει γράψει το ΕΘΝΟΣ:
Έγραψε ιστορία το γλέντι για τον γάμο της κόρης της βουλευτή της Ν.Δ. Ελσας Παπαδημητρίου. Όσοι θυμούνται τα σχετικά event, ακόμη ακούνε στα αυτιά τους τα μπουζούκια που άφησαν άυπνο όλο το Ναύπλιο...

3-Γεράσιμος Γιαννόπουλος Δικηγόρος– φορολογικός σύμβουλος. Διαχειριστής – εταίρος της δικηγορικής εταιρείας Ζέπος-Γιαννόπουλος.
Παράλληλα ΚΑΙ σύμβουλος στο Ίδρυμα Νιάρχος.
Στο ίδιο κτήριο στεγάζεται και η ΜΚΟ.

4- Άμπης Λεβής 
Σύμβουλος διαχείρισης επενδύσεων, Διευθύνων Σύμβουλος της VAL Advisors. Υπήρξε από τους ιδρυτές μετόχους της Telesis Group of Companies και στη συνέχεια Γενικός Διευθυντής της Eurobank Χρηματιστηριακή.

Μετά λοιπόν την παρουσίαση των μελών της ΜΚΟ Παραδείγματος Χάριν δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα να αντιληφθεί κανείς, πως εξασφαλίστηκε, η αγνώστου ποσού, χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και πως  ανατέθηκε πάραυτα η μελέτη κατευθείαν στο γραφείο  buerger katsota architects .
 Το υπουργείο Πολιτισμού αλλά και ο Δήμος Αθηναίων, μιας και δεν θα βάλουν χρήματα από την τσέπη τους, απ’ ότι φαίνεται αντιμετώπισαν το θέμα βάσει της αρχής, ότι δεν κοιτάς στα δόντια τον γάιδαρο που σου χαρίζουν, και  προφανώς χωρίς να  το διερευνήσουν και ιδιαίτερα,λόγω των σχετικών διασυνδέσεων που διαθέτει η ΜΚΟ με την εξουσία!
Ας δούμε όμως τι έχει γίνει μέχρι σήμερα για την ανακατασκευή ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥ και όχι μόνο της Παιδικής Χαράς, όπως τελείως παραπλανητικά γράφει η αναρτημένη πινακίδα. Αυτό είναι εμφανές από τις παρακάτω φωτογραφίες που εμφανίζεται η περίφραξη του πεζόδρομου σε όλο του το μήκος και πέραν της παιδικής χαράς.



 Όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, κόπηκαν 13 μεγάλα δέντρα, επί συνόλου 30, ενώ πολλά από τα εναπομείναντα τραυματίστηκαν κατά την εκτέλεση των έργων.
 Από την δορυφορική φωτογραφία του Google με τον καταπράσινο δρόμο πριν ένα χρόνο, μπορεί να καταλάβει κανείς ποια είναι η σημερινή εικόνα, όταν σχεδόν το 50% των δέντρων που υπήρχαν  έχουν κοπεί για να αντικατασταθούν με μικρά πνιγμένα, κατά βάρβαρο τρόπο, στο τσιμέντο δεντράκια. 
 Επίσης κόπηκαν όλοι οι ψηλοί θάμνοι που υπήρχαν, καταστράφηκαν τα καθιστικά γύρω από τα δέντρα, ξηλώθηκε το ακριβό και περίτεχνο λιθόστρωτο το οποίο προβλέπεται να  αντικατασταθεί με  τεχνητό χλοοτάπητα, Tartan, άσφαλτο και ποταμίσια βότσαλα!







 Οι άσπρες στρογγυλές ογκώδεις κατασκευές  που πνίγουν τους κορμούς των δέντρων, είναι από τσιμέντο και βέβαια δεν χρειάζεται πολλή σοφία ούτε αρχιτεκτονικές γνώσεις για να διαπιστώσει κανείς, πόσο πιο λειτουργικά, τόσο για τα  δέντρα αλλά και για όσους ήθελαν να αναπαυτούν κάτω από αυτά, ήσαν τα προηγούμενα καθιστικά  που καταστράφηκαν.
Κάντε δε σύγκριση της πνιγμένης στο πράσινο εισόδου του σχολείου πριν και σήμερα.


Κάτοικοι και περίοικοι αφού πρώτα κατέφυγαν στους αρμοδίους του Δήμου και δεν βρήκαν ανταπόκριση  έχουν προσφύγει τελικά στο Συμβούλιο Επικρατείας για  να αποτρέψουν την "ανάπλαση" ,αλλά μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση, το πιθανότερο είναι τα έργα να έχουν τελειώσει.

Από όλα τα παραπάνω προκύπτουν μερικά εύλογα ερωτήματα:
α-Αν το Συμβούλιο Επικρατείας δεχτεί την προσφυγή των κατοίκων ποιος θα πληρώσει για την αποκατάσταση; Τα μέλη της ΜΚΟ ή το Ίδρυμα Νιάρχου;
β-Το έργο πέρασε από κάποια αρχιτεκτονική επιτροπή του Δήμου, για να εγκριθεί;
γ-Βάσει ποιας λογικής εντάχτηκε  το συγκεκριμένο έργο   στους σκοπούς του Ιδρύματος Νιάρχου που προβλέπουν ότι: «Οι παραπάνω δωρεές εκφράζουν την πεποίθηση του Ιδρύματος ότι η κρίση απαιτεί σαφή στρατηγική και μακροχρόνια αντιμετώπιση, ενώ έχουν ως απώτερο σκοπό, αφενός, να προσφέρουν άμεση ανακούφιση σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και, αφετέρου, να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον»
Άραγε το Ίδρυμα θεωρεί πως στην περιοχή κοντά στο διαμέρισμα του Τζοχατζόπουλου διαμένουν ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, που χρειάζονται άμεση ανακούφιση;  !!!
δ-Γιατί άραγε , όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, να ξεκινήσει το έργο χωρίς να έχει υπογραφεί από τον Υπουργό Πολιτισμού ή καταρχήν θετική έγκριση από την Εφορεία Νεότερων Μνημείων, στη οποία υπάγεται αυτή η περιοχή;
 Πως συμβαίνει με την παύση των εργασιών –λόγω αυτοφώρου- να υπογράφεται η έγκριση αυθημερόν χωρίς να έχουν προσκομισθεί  στο αρμόδιο υπουργείο τα σχέδια και η μελέτη;
ε-Από πότε για ένα έργο, επειδή δεν το πληρώνει ο Δήμος, δεν χρειάζεται να γίνει αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για να προκριθεί η καλύτερη μελέτη, αλλά γίνεται δεκτή αυτή που προτείνει το γραφείο μέλους μιας ΜΚΟ, η οποία έχει εξασφαλίσει από κάπου την χρηματοδότηση;

Να διευκρινίσω πως το σπίτι μου είναι χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή και δεν θίγομαι προσωπικά από αυτή την "ανάπλαση" αλλά όταν περίοικοι μου διηγήθηκαν τα σχετικά με αυτή, μου έδειξαν τις φωτογραφίες της προ και μετά κατάστασης και μου έδωσαν τις καταγγελίες που έχουν κάνει, η ιστορία  μου κίνησε το ενδιαφέρον γιατί μου φάνηκε εξόχως περίεργη.
Θα μπορούσα να καταλάβω την πρόθεση  μερικών  αφιλοκερδών  και φιλοπρόοδων συμπολιτών μας να διαθέσουν χρόνο και χρήμα για να βελτιώσουν υποβαθμισμένες παιδικές χαρές της Αθήνας σε πολλές συνοικίες αυτής γιατί  δυστυχώς υπάρχουν αρκετές.
Αλλά  γιατί επελέγη η συγκεκριμένη που είναι  εμφανές πως δεν χρειαζόταν "ανάπλαση", άντε το πολύ να ήθελε άλλαγμα η κούνια της παιδικής χαράς , και μάλιστα με ταυτόχρονη καταστροφή ενός όμορφου καταπράσινου και λειτουργικού πεζόδρομου και χωρίς την ενημέρωση καν ή και την συγκατάθεση των περιοίκων; 
Η άνευ λόγου αυτή "ανάπλαση" μου δημιουργεί το λιγότερο πολλά ερωτηματικά για την σκοπιμότητα της επιλογής αυτού του έργου.
Ευτυχώς που οι άλλοι δύο παρόμοιοι πεζόδρομοι της Δράκου και της Γ.Ολυμπίου δεν διαθέτουν παιδική χαρά και έτσι θα γλυτώσουν την "ανάπλαση", από την “Παραδείγματος Χάριν”, που σαν την παλιά διαφήμιση των Αφων Λαμπρόπουλου αποφασίζουν και διαλέγουν ¨αναπλάσεις" πριν από σας για σας !
Επειδή δε είμαι και εγώ άτομο με κοινωνικές ευαισθησίες, άρχισα σοβαρά να σκέφτομαι να φτιάξω με μερικούς κολλητούς μου μια ΜΚΟ στα πρότυπα της "Αλληλεγγύης" της Αρχιεπισκοπής και να μοιράζουμε κοτόπουλα στους φτωχούς Αθηναίους, για να την σπάσουμε στην Χρυσή Αυγή που μόνο κάτι μακαρόνια τους δίνει . Πιστεύω πως έτσι μετά από ένα καλό γεύμα με ένα  κοτόπουλο, τα παιδιά τους θα μπορούν να παίζουν χαρούμενα και χορτάτα στις αναπλασμένες από την “Παραδείγματος Χάριν” παιδικές χαρές!