Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Μετά την ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ μια ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ αλλά και η αντίδραση από τις ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ*




Όταν οι άνθρωποι δεν αμφιβάλλουν για το δίκιο τους
Πόσο μπορεί ν΄ αδικούνε…

Τίτος Πατρίκιος -Αντιδικίες


Μόλις κλείνουν τα φώτα και αρχίζει η προβολή της ταινίας, μας έρχεται από το πανί η πρώτη γροθιά στα στήθη μας.
Σε 4 γραμμές, που πιάνουν μόλις το ¼ της οθόνης, αποτυπώνεται όλο το δράμα αυτού του λαού πριν 60 χρόνια.
Βαλκανικοί πόλεμοι, σκοτώθηκαν 12000
Μικρασιατική εκστρατεία, σκοτώθηκαν 37000
Ιταλογερμανική επίθεση, σκοτώθηκαν 15000
Εμφύλιος πόλεμος. σκοτώθηκαν 70000
Από κει και πέρα με ένα κόμπο στο λαιμό παρακολουθείς σκηνές που σε συγκλονίζουν και ενδόμυχα και τελείως εγωιστικά λες μέσα σου ,ευτυχώς που ήμουνα τυχερός να μην ζήσω ανάλογες στιγμές.
Η ιστορία της ταινίας δεν είναι για τον εμφύλιο.
Είναι για τους ανθρώπους στον εμφύλιο και ειδικά για δύο ανήλικα αδέλφια που βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα όχι γιατί τα οδήγησε εκεί η ιδεολογία τους, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά σαν κι΄ αυτούς , αλλά γιατί έτυχε οι μάχες να γίνονται στο μέρος που γεννήθηκαν και έτυχε να βρεθούν στην μία ή την άλλη πλευρά.
Ο Βούλγαρης δεν έκανε μια πολιτική ταινία ,αν και η πολιτική εκ των πραγμάτων ξεπροβάλλει συνέχεια σε όλη την διάρκεια της, αλλά μια ταινία που θα μπορούσα μόνο με ένα ποίημα να την παρομοιάσω ,τον Επιτάφιο του Ρίτσου.
Και εκεί η απεργία του 36 και οι νεκροί της , χωρίς να είναι στο προσκήνιο υποβόσκει σε όλο το ποίημα ενώ σε πρώτο πλάνο είναι ο ανθρώπινος πόνος με τον σπαραγμό της μάνας για το αδικοχαμένο παιδί της.
Ακριβώς και γι΄ αυτό τον λόγο βλέποντας στην ταινία τις καταπληκτικές σκηνές με τις μάχες, όχι μόνο τις καλύτερες σε ελληνική ταινία αλλά και από πολλές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, δεν ταυτίζεσαι με καμιά μεριά και το μόνο που σου έρχεται είναι να σηκωθείς και να φωνάξεις: σταματήστε!
Χαράζονται βαθιά στην μνήμη σου σκηνές όπως της νεκρής πανέμορφης και παγιδευμένης με νάρκη αντάρτισσας, το ποτάμι που χωρίζει το αγόρι και το κορίτσι από τα δύο στρατόπεδα όταν παίρνουν νερό και ανταλλάσσουν βλέμματα χωρίς να μιλάνε, με τα πρώτα σκιρτήματα της καρδιάς, το μοίρασμα της σοκολάτας των ξεπαγιασμένων ανταρτών και φαντάρων σε μια σκηνή χαμένη στο πουθενά, αλλά και το φτύσιμο στο πρόσωπο της νεκρής αντάρτισσας από τον αξιωματικό όπως και το ξεκοίλιασμα του δολοφόνου ενός βρέφους από την μητέρα του.
Πώς να ξεχάσεις τον Θανάση Βέγγο, που με την φράση του- Έλληνες να τουφεκάνε Έλληνες ;- έδωσε το στίγμα της ταινίας αλλά και την σημερινή αρκετά αποφορτισμένη από τον χρόνο αντιμετώπιση από τους περισσότερους της θλιβερής αυτής στιγμής της σύγχρονης ιστορίας μας.
Συμφωνώ απόλυτα με την ΒΕΝΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ με αυτό που έγραψε:
Μια ταινία, λοιπόν, για τον Εμφύλιο, σαν αυτή του Παντελή Βούλγαρη, που νοιάζεται πρώτα και κύρια για τους ανθρώπους και όχι για τις ιδέες, δεν έχει αθώους θεατές. Ο καθένας, κριτικός ή σινεφίλ, μπαίνει στην αίθουσα με τις απόψεις του. Κι εδώ ακριβώς ο Βούλγαρης έκανε την πρωτοφανή για Έλληνα δημιουργό υπέρβαση. Δεν σκέφτηκε να χαϊδέψει κανέναν, ούτε και την Αριστερά στην οποία ανήκει, κι ας λέει το ΚΚΕ ότι έχασε την ψυχή του. Απέναντι στις πολιτικές βεβαιότητες ένθεν κακείθεν πρόταξε τη μόνη αλήθεια που μετράει σήμερα: την αλήθεια των κομματιασμένων σωμάτων, είτε φορούν φανταρίστικα είτε αντάρτικα φισεκλίκια. Την αλήθεια μιας κατεστραμμένης, έρημης χώρας.
Και από την άλλη διαβάζεις ότι:
Στην Κοζάνη (προφανώς με εντολή από τα κεντρικά) μοιράστηκε κείμενο εναντίον της ταινίας με τίτλο: «"Ψυχή βαθιά" στον "πόλεμο" που συνεχίζεται...». Δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάτη» της Τρίτης 20/10/2009 και υπογράφεται από την Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Πολιτιστικού Τμήματος της Κ.Ε. Μοιράστηκε το βράδυ της Πέμπτης διακριτικά μεν, αλλά εμφανώς, έξω από το σινεμά της πόλης που παίζει την «Ψυχή βαθιά». Προφανώς το ΚΚΕ θέλει να θωρακίσει τους θεατές απέναντι στην επικίνδυνη ταινία του Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος, όπως κατηγορηματικά γράφει η κ. Μηλιαρονικολάκη, «προσθέτει και τη δική του φωνή στα κηρύγματα της λαϊκής υποταγής και συμμόρφωσης». Με την αντίδραση, λοιπόν, ο αμετανόητα αριστερός σκηνοθέτης.
Αυτό που κυρίως ενοχλεί το ΚΚΕ είναι ότι η ταινία «υποβάλλει στο θεατή με συγκινησιακούς και συναισθηματικούς προπαντός όρους την ιδέα της "εθνικής ομοψυχίας" και την ανάγκη για "κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών"». Και το ότι δεν δείχνει «ποια δύναμη όπλιζε τους αντάρτες με τέτοιον αφάνταστο ηρωισμό και αυτοθυσία». Δεν το δείχνει με τον τρόπο, φυσικά, που θα 'θελε το ΚΚΕ αν είχε γράψει το σενάριο. Δηλαδή, απουσιάζει από την ταινία η κατεύθυνση «ότι οι αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού έγραψαν αυτήν την τρίχρονη εποποΐα ψυχωμένοι από τη δύναμη της επαναστατικής τους ιδεολογίας, από το ιδανικό ενός καινούργιου κόσμου, μιας ανώτερης ανθρώπινης κοινωνίας χωρίς πολέμους, στερήσεις και εκμετάλλευση».
Ο Παντελής Βούλγαρης, λοιπόν, όχι μόνο δεν ταυτίστηκε με τη γραμμή του ΚΚΕ, αλλά, επιπλέον, πάντα κατά την κ. Μηλιαρονικολάκη, όπως οι περισσότεροι από τους μεγάλους δημιουργούς μας, έχασε τη «Βαθιά ψυχή» του, δηλαδή, την «επαναστατική ψυχή». Υπάρχει όμως ελπίδα. Και η προκήρυξη του ΚΚΕ την υπογραμμίζει. Γιατί μπορεί ο Δημοκρατικός Στρατός να ηττήθηκε το 1949 «επειδή δεν ήταν έγκαιρα έτοιμος για να νικήσει», αλλά «η λαϊκή πάλη με καινούργιους μαχητές και μαχήτριες συνεχίζει την πορεία της, βέβαιη πως θα 'ρθει εκείνη η ώρα που η Ιστορία θα δικαιώσει τα ιδανικά, τους σκοπούς και τη θυσία των αγωνιστών του Δημοκρατικού Στρατού».
Δυστυχώς βλέπει κανείς ακόμα και σήμερα ότι υπάρχει κόμμα που θεωρεί ότι η ταινία «υποβάλλει στο θεατή με συγκινησιακούς και συναισθηματικούς προπαντός όρους την ιδέα της "εθνικής ομοψυχίας"(που προφανώς δεν μας χρειάζεται!) και την ανάγκη για "κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών"»(οπότε δεν μπορούμε να κρατήσουμε στο κομματικό μαντρί τους δικούς μας) και σε άλλο κείμενο του, που κατακεραυνώνει την ταινία, αναφέρει όλους τους εμφύλιους που έχουν γίνει παγκοσμίως (λες και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και επανάληψη) και προφανώς μέχρι να ξαναβρεθούμε σε ανάλογη κατάσταση μας παραθέτει το παρακάτω «φιλειρηνικό» τσιτάτο του Λένιν,με την σχετική βιβλιογραφία!
Μέχρι τότε, λοιπόν, και εφόσον οι τύραννοι, οι εκμεταλλευτές, οι αστοί, δεν έχουν καταστήσει τη σύγκρουση αναπόφευκτη, δηλαδή «δεν έχουν χρησιμοποιήσει ακόμη βία, ο εμφύλιος αυτός πόλεμος μετατρέπεται για μας σε ειρηνική, μακρόχρονη και υπομονετική, ταξική προπαγάνδα» (Λένιν, «Απαντα», τόμος 31ος, σελ. 351).
Το ΚΚΕ θεωρεί προφανώς ότι εκτός από τις 45000 ψυχές που χάθηκαν από όσους ήσαν στον Εθνικό στρατό, όλες οι 25000 ψυχές που χάθηκαν από τον Δημοκρατικό στρατό, του ανήκουν, και μπορεί να τις εμπορευτεί ιδεολογικά όπως ο Τσιτσικοβ στις Νεκρές Ψυχές του Γκόγκολ .
Οι νεκροί όμως και από τις δύο μεριές δυστυχώς δεν μπορούν πλέον να επιβεβαιώσουν αυτό που αναφέρει ο Μαρξ:
Η αλήθεια είναι αληθινή μόνο την κατάλληλη χρονική στιγμή.**
.

*Η ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ είναι το κλασσικό βιβλίο του Ρομέν Ρολάν και οι ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ του Γκογκολ.
Ο ήρωας του Γκόγκολ ο Τσιτσικοβ είναι ένας τυχοδιώκτης, που πηγαίνει από μέρος σε μέρος, αγοράζοντας ή κλέβοντας από τους ιδιοκτήτες τους, τους τίτλους των νεκρών δουλοπαροίκων. Με αυτήν την 'ιδιοκτησία' ως ασφάλεια, προγραμματίζει να πάρει δάνεια με τα οποία θ' αγοράσει ένα κτήμα με ζωντανές ψυχές.

**Την αναφέρει ο Κ.Μαρξ στην « Ιστορία της μυστικής διπλωματίας του 18ου αιώνα»
Προέρχεται από υπόμνημα ανώνυμου Άγγλου συντάκτη για την επερχόμενη ρωσική απειλή στην Βαλτική και Βόρειο θάλασσα τον Αύγουστο του 1715.

13 σχόλια:

  1. Πόσο θά’θελα να μπορούσα να δώ αυτή την ταινεία... πρέπει να περιμένω το DVD. Θέλω νά δώ και τον αγαπημένο μου και σεβαστό Θανάση Βέγγο να αποδίδει τη φράση αυτή. Αλλά, το πόστ δεν έχει θέμα την ταινεία, άν δεν κάνω λάθος: Ανάμεσα στον Τίτο Πατρίκιο και τον Κάρλ Μάρξ, ο Αθεόφοβος χρησιμοποιεί το άρθρο της Βενιας Γεωργακοπουλου σαν ένα κινηματογραφικό «dissolve» για να αλλάξη εικώνα από αυτά πού εδωσε στον Αθεόφοβο η ταινεία με αυτά που είπε και κάνει το ΚΚΕ στην αντίδρασή του για την ταινεία.

    Και έτσι, σκεφτόμενος κανείς ότι το ΚΚΕ, στο πόστ αυτό, φαίρνεται υπάκωα και πειθαρχημένα στό δόγμα του, και, κάνοντας κανείς την ερώτηση του πού αλλού βρίσκουμε ένα δόγμα να κατευθύνει ώς χωροφύλακας την ανθρώπινη σκέψη, θυμάται, κανείς, ένα άλλο πρόσφατο πόστ με τίτλο: «Η Διάβρωση του εγκεφάλου απο την θρησκεία».

    Και οδηγεί αυτή η συνέχεια στην σκέψη ότι, τελικά, η διαφορά μεταξύ της ώρας 11 και της ώρας 1 μπορεί να είναι η μέρα με τη νύχτα, η απόσταση ανάμεσά τους όμως δεν είναι δέκα ώρες αλλά ...δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν συμφωνώ ή όχι με τα γραφόμενά σου είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό που κατά βάθος δεν ενδιαφέρει κανέναν.
    Εκείνο όμως που θέλω να τονίσω είναι η σωστή πλευρά από την οποία ανέπτυξες τον προβληματισμό σου και πιστεύω ότι σε αυτό θα συμφωνήσουν όλοι οι αναγνώστες του blog καθώς και η εξαιρετικά καλή γραφή του κειμένου.
    Συγχαρητήρια.

    Συνφαλακρός γείτων.

    Υ.Γ. (πάνω στο θέμα)

    Την νύκτα της 27ης Οκτωβρίου παρακολούθησα στο κανάλι Alter ένα μέρος από την εκπομπή του Χαρδαβέλα αναφορικά με τα Ίμια και αν μπορεί να τα επισκεφθεί Έλλην πολίτης ή όχι.
    (Το συμπέρασμα ήταν ΟΧΙ)
    Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου στο ίδιο κανάλι στην εκπομπή του Αυτιά (ζάπινγκ) παρακολούθησα έκπληκτος τον συνειρμό καλεσμένου ότι το Έθνος μεγαλούργησε το 1940 γιατί είχε ΚΑΙ σωστή ηγεσία σε αντίθεση με τα Ίμια που δεν μεγαλούργησε γιατί τότε είχε ΦΑΥΛΗ (επί λέξει) ηγεσία !

    Συνειρμός του γράφοντος :

    1976 – Υπόθεση Ίμια - Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
    2009 - 4η Οκτωβρίου – Επανεκλογή ΠΑΣΟΚ
    2009 – 23η Οκτωβρίου – 1η Εκπομπή Χαρδαβέλα/Ίμια
    2009 – 27η Οκτωβρίου – 2η Εκπομπή Χαρδαβέλα/Ίμια
    2009 – 28η Οκτωβρίου – Εθνική επέτειος ΟΧΙ
    2009 – 28η Οκτωβρίου – Υπαινιγμοί στο ίδιο κανάλι

    Λες ;; (ελπίζω διαβολικές συμπτώσεις ! )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. (συχνά το μυαλό μου με οδηγεί σε θέσεις υποστήριξης του διαβόλου...)

    μήπως θα πρέπει τότε, εμβαθύνοντας στην ταινία, να προβληματιστούμε για την άποψη-θέση που εκφράστηκε απο την πλειοψηφία του κόσμου για εκείνο το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' δημοτικού που μας χώρισε σε δυο στρατόπεδα;
    γιατί, το νόημα και το πνεύμα της ταινίας δεν μπορεί να ισχύει μόνον ειδικά αλλά και γενικότερα, υποθέτω..

    [τα είπα μπερδεμένα;;; κι επίσης, δεν θυμάμαι την δική σας θεση για το βιβλίο και το πνεύμα του, όπως και δεν άφησα τις δικές μου σκέψεις εδώ... μου γεννήθηκε όμως η "ένσταση-σκέψη" και την άφησα ελεύθερη. καλησπέρα σας!]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είχα κάποτε εκφράσει τη σκέψη πως κάθε κοινωνία νοιώθει την ανάγκη να αποτυπώσει τα ιστορικά της βιώματα στην τέχνη:

    Αυτή η καταγραφή βιωμάτων μέσα απο την τέχνη είναι ανάγκη δυνατή και πανανθρώπινη. Είναι συνάμα και συλλογικά θεραπευτική. Κάτι σαν εξομολόγηση αμαρτιών. Αν μια κοινωνία δεν ολοκληρώσει την καταγραφή των βιωμάτων της, δεν ολοκληρώνει και την ωριμότητά της. Γιατί τέχνη σημαίνει να μπορείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, και να δείς την ομορφιά και την ασχήμια μαζί, και με συνειδητή ευπρέπεια να κρατήσεις την εικόνα χωρίς να σβήσεις τίποτα, χωρίς να ωραιοποιήσεις απο ντροπή, χωρίς να πείς ψέματα απο ανάγκη.

    Στην πατρίδα μας, δεν έχουμε ακόμα ολοκληρώσει την καταγραφή των βιωμάτων μας μέσα απο την τέχνη. Δεν έχουμε αποτυπώσει στον κινηματογράφο μας ακόμα τις εμπειρίες και τους συλλογικούς μας φόβους. Η επιθυμία μας να βιώσουμε το ιστορικό μας γίγνεσθαι μέσα απο τον κινηματογράφο, η ανάγκη μας να δούμε τις τραγικές ιστορικές μας στιγμές, τους πολέμους μας, τους ξεριζωμούς μας, την άμεση καθημερινότητα σε ταινίες, δεν έχει ακόμα κορεσθεί.


    Δεν έχω δεί την ταινία, αλλά με ευχαριστεί η ύπαρξή της, όποια κριτική κι αν έχει. Την έχουμε ανάγκη, σαν κάθαρση. Το να φυλάς έξω απο τον κινηματογράφο με φυλάδια για να προλάβεις τα συναισθήματα κάποιων που θα δούν κάτι που δεν συμφωνείς μαζί του, προδίδει φόβο προς την Ιστορία. Το κάνει η Εκκλησία, το κάνει η ακροδεξιά, το κάνει το ΚΚΕ. Ολες εκείνες οι δυνάμεις που παράγουν μαζική ιδεολογία αποβλάκωσης στη χώρα μας.

    Τα τελευταία χρόνια, μια ιστορική βιβλιογραφία με θέματα ελληνικά, έχει κατακλύσει την Ελλάδα και το εξωτερικό. Στα αμερικανικά βιβλιοπωλεία (που είναι πολύ οργανωμένα και παρακολουθώ στενά),έχουν αρχίσει να εμφανίζονται πολλές εκδόσεις με θέματα τον ελληνικό εμφύλιο, την κατοχή απο τους γερμανούς, ιστορίες ελληνικών πόλεων, θέματα ξεχασμένα, δικά μας. Και αυτή η εξέλιξη με χαροποιεί. Η ιστορική συνείδηση είναι προσωπική απόφαση, πολλοί μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτή, αλλά κάποιοι άλλοι την έχουν ανάγκη. Μπράβο στον κ. Βούλγαρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. θα το δω αυτές τις μέρες ελπίζω γιατί τον Βούλγαρη τον αγαπάω και τον θεωρώ ίσως τον καλύτερο ελληνα σκηνοθέτη.
    Ίσως επειδή με κάνει και κλαίω πάντα με τις ταινίες του.
    Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να αποστασιοποιηθω και να δω τον εμφύλιο μόνο από την ανθρωπιστική του πλευρά.
    Αλλά σε θιαμένομαι που έλεγε κι ο πατέρας μου.
    Τι περίμενες από ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ που υπολογίζει την τιμή και την αξιοπρέπεια των αγωνιστών του , ανάλογα με το μέγεθος της γλώσσας τους, ή την απώλεια της μνήμης τους;
    Τι νεκρές ψυχές!!! ,μαύρες κατάμαυρες δε λες!
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. thinks-
    Ανέλυσες πολύ ωραία τα τρία βασικά μέρη αυτού του ποστ. Πρώτα τα συναισθήματα που δημιουργεί η ταινία σε μένα και την δημοσιογράφο σε αντιπαράθεση μετά με την θέση του ΚΚΕ για τον εμφύλιο που στην θέση του συναισθήματος βάζει μόνο την πολιτική του θέση γι΄ αυτόν.

    Συνφαλακρός γείτων-
    Χαίρομαι που σου άρεσε και εκπλήσσομαι που καταφέρνεις να έχεις και προβληματισμούς βλέποντας εκπομπές του Χαρδαβέλα και του Αυτιά !!
    Δεν νομίζω ότι όλα αυτά ανήκουν στις «πύλες του Ανεξήγητου» όταν δεις μόνο μια φορά ποιους περνάνε κάθε μέρα το πρωί τις πύλες του Ανεκδιήγητου!

    Orelia-
    Το βιβλίο της Ιστορίας δεν το έχω διαβάσει ώστε να έχω αντικειμενική γνώμη αν και δεν είμαι αντίθετος στην άποψη ότι τα σχολικά βιβλία δεν πρέπει να οξύνουν τις αντιθέσεις με τους υπόλοιπους λαούς.
    Πιστεύω ότι για το βιβλίο αυτό έγινε, αυτό που λένε οι αγγλοτραφείς, To much noise about nothing.
    Παντού στον κόσμο θα είχαν διορθωθεί μερικές φράσεις του βιβλίου, άπό την επιτροπή που θα το ήλεγχε ,όπως πχ ο συνωστισμός στην προκυμαία και εκεί θα είχε λήξει το θέμα.
    Εδώ με την γνωστή μας αμετροέπεια έγινε μείζον θέμα.

    Locus Publicus-
    Γιατί τέχνη σημαίνει να μπορείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, και να δεις την ομορφιά και την ασχήμια μαζί, και με συνειδητή ευπρέπεια να κρατήσεις την εικόνα χωρίς να σβήσεις τίποτα, χωρίς να ωραιοποιήσεις απο ντροπή, χωρίς να πείς ψέματα απο ανάγκη.

    Έχεις απόλυτο δίκιο με αυτό που έγραψες.
    Μόλις είχα διαβάσει μια συνέντευξη στην Ε της Ρένας Μόλχο καθηγήτριας στο Πάντειο, βραβευμένης από την Ακαδημία Αθηνών,που αναφέρει ένα ανατριχιαστικό γεγονός.

    http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=29/10/2009&id=96438

    Στη Θεσσαλονίκη το νούμερο απώλειας των Εβραίων στην κατοχή είναι 96%, είναι δηλαδή 4 μονάδες υψηλότερο και από το Βερολίνο! Δηλαδή μέσα στη "φωλιά του λύκου" ήταν μικρότερο το ποσοστό απώλειας απ' ό,τι εδώ... Πώς μεταφράζεται αυτό το πράγμα; Οι Γερμανοί όταν πήγαιναν κάπου προσπαθούσαν να προσεταιριστούν τη φιλία και την εμπιστοσύνη του τοπικού πληθυσμού για να μπορούν να λεηλατήσουν τους διωκόμενους με την άνεσή τους. Γιατί ήξεραν ότι αν ο τοπικός πληθυσμός αντιδρούσε δεν θα μπορούσαν να διεκπεραιώσουν το έργο τους. Οπως δεν μπόρεσαν σε πολλά σημεία της Ελλάδας».

    Σκέψου λοιπόν αν θα γυριζόταν μια ταινία με αυτό το θέμα τι αντιδράσεις θα είχε από την πόλη του Ανθιμου, του Ψωμιάδη και του Παπαγεωργόπουλου.
    Και θα είχε για θέμα στην ουσία την απληστία όσων έκλεψαν τις περιουσίες των Εβραίων, δηλαδή ένα από τα χειρότερα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ψυχής.
    Οι αντιδράσεις τουλάχιστον στην Ψυχή βαθιά έχουν εκτός από το αίμα που χώρισε τους Έλληνες και τις διαφορές της ιδεολογίας που γι΄αυτήν πολλοί ανιδιοτελώς έδωσαν και την ζωή τους.

    demetrat-
    Και σε αυτήν θα κλάψεις, γιατί όπως έγραψα και στο ποστ, όταν βλέπεις να σκοτώνονται νέοι άνθρωποι, Έλληνες και από τις δύο μεριές, δεν διακρίνεις κάτω από από ποιά σημαία πολεμούσαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν θέλεις να το δούμε λίγο ιστορικά το θέμα ας το προσεγγίσουμε σαν μια αποτυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση. Και αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν μια επανάσταση να μην έχει νεκρούς και από τα δύο στρατόπεδα; Πώς είναι δυνατόν σε μια απόπειρα επανάστασης να μην ευθύνεται και ο εξουσιάζων και ο επαναστατημένος;

    Για τη δε στάση του ΚΚΕ προς την ταινία τα είπαμε και σ'εμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν έχω δει την ταινία και θέλω να την δω. Σίγουρα είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που δεν ζήσαμε πολέμους.

    Μάλλον έχει γίνει κάποιο λάθος εκεί που αναφέρονται οι νεκροί, στη Μικρασιατική εκστρατεία δεν σκοτώθηκαν μόνο 37000 Έλληνες εκτός αν δεν υπολογίζει και τους νεκρούς της καταστροφής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ο δείμος του πολίτη-
    Δυστυχώς η ιστορία γράφεται εκ των υστέρων.
    Όπως λοιπόν και να τον ονομάσεις έναν εμφύλιο δεν παύει από την φύση του να είναι τραγικός.
    Ακριβώς αυτήν την τραγικότητα δείχνει η ταινία.

    ΙωάννηςΚ-
    Ο αριθμός αφορά τους νεκρούς των μαχών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γεια σου Αθεόφοβε,

    Την ταινία θα την δω και εγώ κάποια στιγμή. Το χειρότερο από όλα είναι ότι οι σημερινοί του ΚΚΕ ποδοπατούν όλες τις αξίες για τις οποίες κάποτε πολέμησαν οι "σύντροφοι" τους, αν μπορεί βέβαια να είναι σύντροφος ένας που πολεμούσε για την ιδεολογία του με έναν συνεργάτη του Μητσοτάκη και προσεχώς της κόρης του.

    Είναι λυπηρό το πόσο χαμηλά έχουν σπρώξει την έννοια της Αριστεράς αυτοί που την καπηλεύονται στη χώρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δυστυχώς το πρόβλημα του ΚΚΕ είναι ότι η ηγεσία του από τότε λειτουργούσε σαν οποιοδήποτε ιερατείο που σαν του Πάπα έχει πάντα το αλάθητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπέρα.
    Δεν έχω δει την ταινία και ήδη έχουν ακουστεί πολλά και διαφορετικά.
    Από αυτά που διάβασα εδώ όμως, μπορώ άνετα να σου δώσω συγχαρητήρια για την προσέγγιση και την παρουσίαση ενός θέματος που θα έπρεπε να ευαισθητοποιεί άλλα αντανακλαστικά από αυτά που δείχνουν ορισμένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η ταινία αφηγείται μια δραματική ιστορία στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Δεν είναι ιστορική και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια. Για πολλά πράγματα που θα ήθελα να δω να θίγονται, δεν κάνει την παραμικρή αναφορά (την στάση του Ζαχαριάδη για παράδειγμα). Σε ορισμένα άλλα, διαφωνώ (τα ρίχνουμε όλα στους Αμερικάνους και στους Ρώσους), δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω ότι είναι εξαιρετικά γυρισμένη και έχει τον τρόπο της να καταδεικνύει κάποια κακώς κείμενα εκατέρωθεν. 9/10

    ΑπάντησηΔιαγραφή